สัปดาห์นี้พ่อนำเรื่องที่อ่านเจอในไลน์กลุ่มมาฝากพี่น้องอีกเรื่องหนึ่งครับ
เรื่องนี้มีชื่อว่า "สมบัติผลัดกันชม" มีข้อคิดดีมากครับ
มีเจ้าของที่ดินมากกว่า 500 ไร่ท่านหนึ่งเล่าให้ฟังว่า
เมื่อก่อนผมมีที่ดิน 500 ไร่รวมๆกันทุกเขตของกรุงเทพ และ
เมืองใหญ่ ๆ ทั่วประเทศ ตอนนั้นเมื่อ 30 ปีที่แล้ว
ผมพกเงินในกระเป๋ากินเหล้าครั้งละแสน ทำมาค้าขายได้เงินดีจริงๆ ลูกๆ ผมส่งเรียนเมืองนอกหมดไม่ต้องทำงานเรียนอย่างเดียว
เมียผมชอบเล่นหุ้นๆ ก็ขึ้นเอาๆ เรามีเงินสดหลายร้อยล้าน
มีญาติผมคนหนึ่งเดือดร้อนมายืมเงินผม ผมด่าเขาซะไม่มีชิ้นดีแต่ก็ให้เงินไปนะแสนนึง
แล้วบอกเขาว่า ไม่ต้องมาหากูอีกนะ กูทำทานให้ เขารับเงินพร้อมน้ำตา ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกเขาจะรู้สึกยังไง
ปีต้มยำกุ้งผมไม่สะดุ้ง ปีน้ำท่วมน้ำพัดทุกอย่างไปจากชีวิตผมจริงๆ
เมื่อผมคิดการใหญ่ตั้งโรงงานอะไหล่ที่อยุธยา ไม่ได้ทำไม้แล้ว รถผม 19 คัน บ้านอีก 5 หลัง ที่ดินทั้งหมด และเงินสดที่เคยมี
แฟนผมเล่นหุ้นเจ้งไปสี่ร้อยกว่าล้าน ลูกๆ ทำธุรกิจก็หมดตัวขาดทุนย่อยยับ ภายใน 2
ปีสิ่งที่ผมมีมันหายไป เหลือไว้เพียงหนี้สินสองร้อยกว่าล้าน
ปัจจุบันผมคือบุคคลล้มละลาย เช่าห้องแถวอยู่พอได้ขายก๋วยเตี๋ยวประทังชีวิต
รอความตายไปวันๆ เมียผมก็ไม่มีกระจิตกระใจทำอะไร ลูกๆ ผมก็ไม่เคยเห็นหน้า
ตอนนี้อายุ 76 ผมต้องยกหม้อก๋วยเตี๋ยว ล้างจาน เจ็บป่วยก็ใช้
30 บาทรักษาได้ทุกโรค ทุกวันผมปลงได้แล้วนะ ผมมาลำบากตอนแก่
เงินค่าเช่าห้องนี้ผมไปยืมกับคนที่ผมเคยด่าเขาแล้วให้เขาไปแสนนึง ลูกเขาเป็นคนให้
หลานคนนี้ไม่ได้ด่าผม แต่เขายื่นเงินให้ผมแสนห้าแล้วบอกผมว่า "พ่อผมบากหน้าไปยืมเงินคุณลุงเพราะตอนนั้นผมเข้าโรงพยาบาลผ่าตัดสมอง
พ่อนั่งให้คุณลุงด่าแล้วโยนเงินให้เหมือนหมา
พ่อบอกว่าจะตีพ่อก็ยอมเพราะชีวิตลูกมีค่ามากกว่า คนที่จะช่วยได้เขาด่า ตี
ทำร้ายหัวใจ ถ้ามีเงินให้คืนคุณลุง แสนนี้ผมคืน อีกห้าหมื่นคือดอกเบี้ย
เราไม่มีหนี้บุญคุณกัน แต่ถ้าคุณลุงลำบากคุณลุงมายืมกับผมๆ จะให้กู้ ผมจะไม่ด่าคุณลุงเหมือนที่คุณลุงด่าพ่อผม
จริงๆ ตอนนั้นถ้าไม่มีเงินคุณลุงผมคงตาย แต่ถ้าพ่อผมไม่อดทนเพื่อแลกชีวิตผม
ผมก็ตาย ผมทำตามที่พ่อบอกแล้ว ลูกพ่อดูแลพ่อ ส่วนลูกคุณลุงผมไม่รู้
กรรมของใครของมัน" ผมเดินร้องไห้มาถึงบ้านเอาเงินจ่ายค่าเช่าห้องแถว
ลงทุน มีเก็บไว้ 30,000 บาท และผมเข้าใจความรู้สึกของคำว่า
กรรมนั้นตามสนอง หลานไม่ได้ด่า แต่หลานพูดความจริง เพียงแต่ผมรับความจริงไม่ได้
แต่ตอนนี้ผมมีความสุขดีนะ ขอทาน พระ แม่ชี มากินก๋วยเตี๋ยวผม ผมไม่คิดเงิน
ตอนผมมีเยอะๆ ผมอยากเก๋ เบื่อคนบอกบุญผมหลอกเขาว่านับถือคริสต์ ผมไม่เคยทำบุญ
ผมเที่ยว ผมกิน ผมมีผู้หญิง หมดตัวมีหนี้สิน ไร้เพื่อน ไร้ลูก ผมถึงฟังธรรมะได้
เข้าวัดเป็น รู้จักทำทาน อีกหน่อยก็คงตายไป ผมห่วงแค่เมียผม
ผมภาวนาให้เมียผมตายก่อนผม เพราะถ้าผมตายก่อนเมียผม ผมคงตายตาไม่หลับ
ไม่ต้องถามว่าร้านอยู่แถวไหน เพราะจะไม่บอกครับ เก็บเรื่องราวมาให้อ่าน คนอ่านจบได้กำไร
คนขี้เกียจอ่านก็คงพลาดโอกาส กำลังใจจากคุณตาที่ให้มา "ไม่มีอดตาย
สำหรับคนขยันและจมลง ไม่มีการปลงตกถ้าไม่เคยสูงสุดแล้วมาต่ำสุด"
เรื่องนี้สอนข้าพเจ้าได้ลึกซึ้งเหลือเกิน !!!! ขอบคุณข้อความจากไลน์กลุ่ม
พี่น้องครับอ่านแล้วใช้วิจารณญาณครับ
มีข้อคิดดีๆสอนใจก็เก็บไว้เป็นแสงธรรมส่องทางชีวิตครับ
พ่อสุพจน์
.....................................................................................................................
เพราะเราไม่ได้อยู่บนโลกนี้เพียงคนเดียว
และโลกนี้ไม่ได้มีเพียงเราคนเดียว
#สามัญสำนึกแบบโลกสอนเราว่า
อะไรที่จะพาเราไปสู่ความมั่งคั่งร่ำรวย
และความสุข ให้เราทำ
เศรษฐีนั้นจึงแสวงหา สะสม
และเสวยสุขเพื่อบรรลุความสุขในโลกนี้
แม้มากมาย แม้เหลือล้น
เขาจึงยังคงแสวงหา สะสม และเสวยสุขต่อไป
#สามัญสำนึกแบบพระสอนเราว่า
ความมั่งคั่งร่ำรวย และความสุข
มีเพื่อแบ่งปัน มีเพื่อเผื่อแผ่
มีเพื่อส่งต่อ
ตระหนักให้มากว่า
เราอยู่ในโลกนี้ไม่นาน
โลกนี้เป็นเพียงทางผ่านเพื่อพบพานชีวิตนิรันดร
ไม่ใช่แค่พูด แต่ทรงกระทำ
พระเยซูจึงให้ก่อน
ให้ตั้งแต่เกิดยันตาย
พระเยซูจึงให้หมด
ให้แม้ว่าผู้รับไม่สมจะได้รับ
พระเยซูจึงให้ถึงที่สุด
ให้แม้ว่าจะต้องจบชีวิต
พระเจ้าพระบิดาให้พระเยซูมาเป็นแบบอย่าง
และคงไม่ใช่แบบอย่างที่ให้เพียงจดจ้อง
จับตามอง เฝ้าชื่นชม
แต่ทรงให้พระองค์มา
เป็นแบบอย่างของมนุษย์ที่สมบูรณ์
ที่บุตรของพระองค์อื่นอื่น
จะเห็นและกระทำตาม
เพราะเราไม่ได้อยู่บนโลกนี้เพียงคนเดียว
#มีอะไรก็เผื่อแผ่
พูดอะไรก็คิดถึงใจเขาใจเรา ทำอะไรก็ทำแบบพระองค์
บาทหลวงบางกอก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น