สารวัดวันอาทิตย์ที่ 2 ธันวาคม 2012

สวัสดีครับพี่น้องที่รัก

            คำกล่าวที่ว่า "สายน้ำไม่คอยท่า วันเวลาไม่คอยใคร" ช่างเป็นคำกล่าวที่เตือนใจเราให้เห็นคุณค่าของเวลาที่เราแต่ละคนมีอยู่เสียจริงๆ เพราะหลายครั้งเรามนุษย์เราก็เป็นเหมือนปลาที่ว่าย อยู่ในน้ำ ชีวิตของมันคุ้นเคยอยู่กับน้ำจนลืมความสำคัญของน้ำไป ต่อเมื่อไม่มีน้ำนั่นแหละจึงจะตระหนักถึงความสำคัญของน้ำที่มีความจำเป็นต่อการดำรงอยู่ของปลาทุกตัว ในทำนองเดียวกัน มนุษย์จำนวนมากขาดความคิดคำนึงที่ถูกต้องในการใช้เวลาให้เกิดประโยชน์ บางคนไม่เห็นคุณค่าของเวลา เมื่อเปิดตาตื่นขึ้นมา ก็ใช้เวลาไปเรื่อยอย่างขาดจุดมุ่งหมาย ใช้เวลาอย่างสิ้นเปลือง โดยหารู้ไม่ว่า เวลาที่เราใช้ไปแล้วก็ผ่านไปไม่มีวันหวนกลับเอามาใช้ใหม่ได้อีก เราแต่ละคนสูญเสียเวลาไปกับเรื่องไม่เป็นเรื่องมากมาย ด้วยเหตุนี้ขอให้เรารู้จักใช้เวลาให้เกิดประโยชน์และมีคุณค่าสำหรับชีวิตของเราเอง และ ชีวิตของผู้อื่นด้วย อย่าให้วันเวลาผ่านไปจนเข้าตำราที่ว่า "เมื่อคิดได้ ก็สายเสียแล้ว"

             เราเข้าสู่เทศกาลเตรียมรับเสด็จพระคริสตเจ้าแล้ว นั่นหมายความว่า ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาแห่งการเตรียมตัวรับการเสด็จมาขององค์พระเยซูคริสตเจ้า ทั้งในแง่ที่ว่า พระองค์จะเสด็จกลับมาอีกครั้งเพื่อพิพากษามวลมนุษย์ และทั้งในแง่ที่ว่า เรากำลังเตรียมตัวรำลึกถึงช่วงแห่งการที่พระองค์ได้เคยมาบังเกิดเป็นมนุษย์ มารับเอาธรรมชาติมนุษย์เยี่ยงเราทุกคน การเตรียมตัวนี้จึงหมายถึง การจัดแจงชีวิตของเราให้พร้อมเสมอสำหรับวันเวลาสุดท้ายของชีวิตของเราแต่ละคนนั่นเอง พูดง่ายๆว่า เตรียมตัวให้พร้อมสำหรับความตายที่จะมาถึง หรือ ให้สั้นและชัดกว่านั้นอีกก็คือ เตรียมตัวตายอย่างดี นั่นเอง เพราะโดยธรรมชาติของเราทุกคน ชีวิตที่เรามีและเป็นอยู่ในโลกนี้นั้น เป็นเรื่องชั่วคราว ไม่ถาวร ไม่จีรัง และก็ไม่แน่นอนอีกด้วย เราทุกคนจึงต้องตั้งเป้าหมายในการดำรงชีวิตให้ชัดเจน เป้าหมายที่สำคัญที่สุดของเรามนุษย์ทุกคนในโลกนี้ก็คือ การเดินทางไปสู่เมืองสวรรค์ ซึ่งเป็นบ้านแท้ ถาวร นิรันดรของเราทุกคน ด้วยเหตุนี้ วันเวลาทุกนาทีของเราจึงควรมุ่งหน้าเดินตรงไปยังเป้าหมายนี้ด้วยการประกอบคุณงามความดี และ ถือปฏิบัติตามคำสอนของพระเจ้าเสมอ

พ่อสุพจน์

......................................................................................................................................................

พี่น้องที่รักทุกท่าน

             ภาคที่สองของพิธีบูชาขอบพระคุณคือ ภาคพิธีศีลมหาสนิท ซึ่งฟังดูเหมือนกับว่าเป็นเพียงพิธีเสกศีลและการรับศีลมหาสนิทเท่านั้น แต่ความจริงแล้วมีรายละเอียดต่างๆ ที่น่าสนใจอีกมากมาย ดังที่จะนำเสนอให้พี่น้องได้รับรู้ดังนี้ เริ่มแรกคือการเตรียมถวายเครื่องบูชา ก่อนที่จะมีการนำเครื่องบูชามาถวายซึ่งจะกลายเป็นพระกายและพระโลหิตของพระคริสตเจ้านั้น จะต้องมีการเตรียมพระแท่น ซึ่งเป็นศูนย์กลางของพิธีศีลมหาสนิทโดยการปูผ้ารองถ้วยกาลิกส์ จานศีล ผ้าเช็ดถ้วยกาลิกส์ ถ้วยกาลิกส์ และหนังสือมิสซามาวางบนพระแท่น จากนั้นนำของถวายมาซึ่งแต่เดิมสัตบุรุษจะเป็นผู้นำแผ่นปังและเหล้าองุ่นมาถวายเพราะเป็นสิ่งที่สัตบุรุษสามารถทำขึ้นมาเองได้ แต่ในปัจจุบันสัตบุรุษจะไม่เป็นผู้นำมาถวายแล้ว แต่มักจะใช้สิ่งอื่นเป็นการทดแทน เช่น เงิน หรือของอื่นๆ เช่น น้ำมัน เนย ผลไม้ ดอกไม้ ฯลฯ ในประวัติศาสตร์เคยมีบันทึกไว้ว่า นักบุญซีเปรียนได้ตำหนิสตรีฐานะดีคนหนึ่งที่มักไปวัดโดยไม่มีอะไรมาถวาย และรับศีลมหาสนิทจากขนมปังซึ่งคนจนนำมาถวาย ซึ่งเป็นสิ่งที่สตรีผู้นั้นควรที่จะน่าละอายใจ

            ต่อจากนั้นมีการถวายกำยานแด่เครื่องบูชาและพระแท่นซึ่งหมายถึงเครื่องบูชาและคำภาวนาของพระศาสนจักรลอยขึ้นไปยังพระผู้เป็นเจ้า ส่วนการล้างมือของพระสงฆ์นั้นมีกำเนิดมาจากประเพณีของตะวันออก ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของการชำระล้างจิตใจ นักบุญซีรีลแห่งเยรูซาเล็มพูดถึงเรื่องนี้ว่า ฉะนั้นจงชำระจิตใจด้วย มิใช่เพียงชำระมือที่เปื้อน ต่อจากการล้างมือของพระสงฆ์จะเป็นบทภาวนาของพระสงฆ์ก่อนเข้าสู่พิธีเสกศีลมหาสนิท แต่เดินนั้นเป็นการเชิญชวนให้พระสงฆ์ที่ร่วมในพิธีได้ร่วมใจกันภาวนาพร้อมกับประธาน แต่เมื่อมีพระสงฆ์ประกอบพิธีเพียงคนเดียวจึงเชิญชวนให้สัตบุรุษได้ภาวนาในใจร่วมกัน คำภาวนานี้เป็นการวอนขอให้พระผู้เป็นเจ้าได้โปรดรับเครื่องบูชาที่กำลังถวายนี้และขอให้มิสซานี้เป็นคุณประโยชน์แก่ตัวของผู้ร่วมพิธีทั้งหลายตามจุดประสงค์ที่ได้วอนขอไว้

            อาทิตย์นี้เราเข้าสู่ปีพิธีกรรมใหม่ของพระศาสนจักรคือ ปีซี (Year C) โดยเริ่มเข้าสู่สัปดาห์แรกของเทศกาลเตรียมรับเสด็จพระคริสตเจ้า อาทิตย์นี้มิสซา 17.30 น. จะมีพิธีต้อนรับคริสตชนใหม่ที่เรียนคำสอนผู้ใหญ่กับวัดของเรา เป็นจำนวน 12 ท่านด้วย จึงขอพี่น้องร่วมใจกันภาวนาและเป็นกำลังใจให้กับผู้เตรียมตัวสำหรับเป็นคริสตชนใหม่ของวัดของเราด้วย และในโอกาสที่เราเข้าสู่เทศกาลเตรียมรับเสด็จฯ นี่เป็นช่วงเวลาที่ดีที่เราจะเตรียมจิตใจของเราสำหรับการเฉลิมฉลองพระคริสตสมภพในปีนี้ โดยหวังว่าเราทุกคนจะได้รับพระพรของพระเจ้าอย่างเต็มเปี่ยมในชีวิตคริสตชนของเราเสมอไป

                                                                                                                                    คุณพ่อศวง

สารวัดวันอาทิตย์ที่ 25 พฤศจิกายน 2012

สวัสดีครับพี่น้องที่รัก

            ตามที่พี่น้องได้ให้ความกรุณาบริจาคเงินเพื่ออารามคาร์แมล เจโลรัป ออสเตรเลีย เพื่อช่วยเหลือทางอารามจัดปรับปรุงห้องพยาบาลเพื่อดูแลซิสเตอร์ที่ป่วยหนักไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้นั้น พ่อได้โอนเงินไปยังบัญชีของอารามเรียบร้อยแล้ว และ เมื่อสัปดาห์ที่แล้วพ่อได้รับอีเมล์จากอารามคาร์แมล เจโลรัป ที่ออสเตรเลีย ส่งข้อความมาขอบคุณพี่น้องความว่า "เราขอขอบคุณสำหรับเงินบริจาคที่ได้ส่งมาให้ พร้อมกับรายชื่อของผู้บริจาค และ จุดประสงค์คำภาวนาต่างๆ เราจะระลึกถึงท่านในคำภาวนาประจำวันของเราเสมอ ต้องขออภัยด้วยที่ล่าช้าในการตอบจดหมาย เพราะซิสเตอร์คริสตินา สมาชิกคนหนึ่งของเราต้องล้มป่วยด้วยโรคมะเร็งในระยะสุดท้าย เธอคงจะกลับไปหาพระเจ้าในไม่ช้านี้ ตอนนี้พวกเราค่อนข้างยุ่งกับการตระเตรียมหลายสิ่งหลายอย่าง และ ต้องดูแลผู้ป่วยอย่างใกล้ชิดด้วย โปรดภาวนาเพื่อซิสเตอร์และพวกเราในมิสซา และ ในคำภาวนาเสมอๆด้วย ขอพระเจ้าโปรดตอบแทนน้ำใจดีของคุณพ่อและสัตบุรุษทุกๆท่าน ขอพระองค์โปรดประทานพระพรให้ร้อยเท่าพันทวีในชีวิตนี้ และ ในชีวิตหน้าที่จะมาถึง ลงชื่อ ซิสเตอร์ เบเนดิกตา  ป.ล. เราจะจัดส่งรูปของห้องพยาบาลที่ได้รับการปรับปรุงใหม่มาให้ดูทันทีเมื่อดำเนินการสำเร็จแล้ว ว่ามีหน้าตาอย่างไร หวังว่าคงอีกไม่นาน"

            พ่อก็ขอถือโอกาสนี้ ขอบคุณพี่น้องทุกๆท่านที่มีส่วนร่วมในการช่วยเหลือสนับสนุนให้กับซิสเตอร์ที่ต้องจากบ้านไปไกล เพื่อดำเนินชีวิตตามกระแสเรียกที่พระเจ้าประทานให้ พ่อเชื่อว่าความเอื้ออาทร และน้ำใจที่เรามีให้กับกันและกัน จะเป็นกำลังใจให้ทุกๆคนสามารถปฏิบัติหน้าที่ของเราแต่ละคนจนสำเร็จตามพระประสงค์ของพระเจ้าครับ

พ่อสุพจน์

...................................................................................................................................................................

สวัสดีครับพี่น้องที่รัก

ประชาชนชาวไทยเราโชคดีที่มีพระมหากษัตริย์ที่นับว่าเป็นที่ยึดเหนี่ยวทางจิตใจให้กับทุกคนได้ และสิ่งนี้เป็นที่ประจักษ์แก่สายตาของทั้งโลก ที่ต่างชื่นชมพระบารมี และปรารถนาจะทำดี หรือทำบางสิ่งบางอย่างเพื่อถวายเป็นพระราชกุศลด้วย ดังนั้น คาทอลิกไทยโดยการนำของสภาพระสังฆราชคาทอลิกแห่งประเทศไทย จึงได้จัดให้มีงานคอนเสิร์ตเทิดไท้มหาราชา มหาราชินี เมื่อวันเสาร์ที่ 17 พฤศจิกายน  ที่ผ่านมา ณ หอประชุมทรีนีตี้ร.ร.เซนต์โยเซฟคอนแวนต์ และหลายคนที่ได้ไปร่วมงานต่างก็ชื่นชมไปกับการจัดงานอย่างมีคุณภาพ ความร่วมมือขององค์กรคาทอลิกต่างๆ เพื่อให้งานนี้สำเร็จไป

            เป็นครั้งแรกในชีวิตที่พ่อได้เข้าไปมีส่วนในการดำเนินงานครั้งนี้ และก็ภาคภูมิใจมากที่ได้เห็นงานออกมาดี หลายคนต่างชื่นชมและได้มีส่วนในการแสดงออกซึ่งความจงรักภักดีและสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณของพ่อแห่งแผ่นดินพระองค์นี้ จึงอยากจะขอเล่าให้ผู้ที่ไม่มีโอกาสได้ไปฟังและซึมซับบรรยากาศฟังคร่าวๆ

            ในช่วงเริ่มต้นงานก็เป็นการอาศิรวาทและวจนพิธีกรรมโดยพระคุณเจ้าเกรียงศักดิ์ โกวิทวาณิช ส่วนนี้แสดงออกถึงความเป็นคาทอลิกที่จะขาดพระวาจาไปไม่ได้เลย หลังจากนั้นก็มีพิธีกรได้ออกมากล่าวนำเข้าสู่ภาคต่างๆ ของงานเพื่อให้เห็นถึงสายสัมพันธ์และพระมหากรุณาธิคุณต่อคาทอลิกไทยของเรา โดยแบ่งออกเป็นสี่ภาคดังนี้

1) “องค์อุปถัมภกการศึกษา”ภาคนี้ได้บทสัมภาษณ์คุณแม่บุญประจักษ์ (อายุครบ 100 ปี) กล่าวถึงเรื่องวัยเยาว์ที่พระองค์ท่านได้เรียนที่โรงเรียนมาแตร์เดอีวิทยาลัย ชี้ให้เห็นถึงบทบาทของมิชชันนารีกับงานด้านการศึกษาภายใต้ร่มพระบารมี

2) “ศาสนา ธ เกื้อกูล”ภาคนี้แสดงความสัมพันธ์ระหว่างพระศาสนจักรและพระมหากษัตริย์ไทย ตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน นับว่าเป็นความสัมพันธ์ที่มีมาอย่างต่อเนื่อง พ่อประทับใจพระดำรัสของในหลวงที่เคยตรัสไว้กับพระสันตะปาปายอห์นที่ 23 มาก ที่ว่า “บ้านเมืองของเรานี้มีอิสระในการนับถือศาสนา มีคาทอลิกอยู่ก็มา และเป็นพลเมืองที่ดีด้วย นั่นแสดงให้เห็นว่า หากใครยึดมั่นในหลักศาสนาแล้ว เขาทั้งหลายล้วนเป็นคนดี”

3) “ทรงผูกสายสัมพันธ์”ภาคนี้มีพระคาร์ดินัลของเราได้มาเล่าเหตุการณ์ประวัติศาสตร์ที่พระสันตะปาปายอห์นปอลที่ 2 เสด็จเยือนเมืองไทย และสายสัมพันธ์ระหว่างกันในรัชกาลปัจจุบัน

4) “ทุกวันชื่นชมพระบารมี”แสดงถึงพระราชกรณียกิจของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และพระราชวงศ์ที่ทรงเกื้อกูลศาสนาคาทอลิกตลอดมา จึงได้มีบทสัมภาษณ์พิเศษตัวแทนคาทอลิกไทยที่ชื่นชมในทุกหยาดเหงื่อ ทุกความอุทิศตนทุ่มเทที่ทรงมีของปวงชนชาวไทย และคุณหญิงปัทมา ในนามตัวแทนคาทอลิกไทยได้กล่าวคำสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณและคำมั่นสัญญาจะเป็นประชาชนที่ดี จะทำเพื่อสืบสานความดีที่พระเจ้าอยู่หัวได้ทรงริเริ่มไว้นี้สืบไป

ต้องขอบอกว่าพ่อชื่นชมกับทีมงาน ทั้งนักร้องรับเชิญ อันได้แก่ คุณหญิงปัทมา, อ.มานิตย์,คุณจอห์น นูโว, คุณเพชร KPN, คุณศิโยน, นักขับร้อง BANGKOK CANTATE, นักขับร้องประสานเสียงเฉพาะกิจ ยังมี อ.อภิสิทธิ์ วงศ์โชติ ผู้อำนวยเพลง, อ.ศรินทร์ จินตนเสรี ผู้ฝึกซ้อมหลักที่ทุ่มเทให้กับงานนี้มาก และ ดร.อภิชาต ผู้ดำเนินรายการ ที่ได้ร้อยเรียงทั้งสี่ภาคนี้ให้สอดประสานกันอย่างลงตัว ร่วมกับบทเพลงต่างๆ และการแสดงจินตลีลาอีก 2 ชุดที่มาสร้างสีสันให้งานครั้งนี้ งานนี้เราคัดเลือกเฉพาะที่เป็นคาทอลิกเท่านั้นจริงๆ นะครับ

หลายเสียงต่างพูดกันหลังงานนี้ว่า “อยากให้มีงานอย่างนี้อีก” “เราพบกันใหม่ปีหน้านะ” และต่างๆ นานา “ยอดเยี่ยมจริงๆ ครับ” สำหรับใครที่ไม่มีโอกาสได้รับฟังบทเพลงอันไพเราะพร้อมการบรรเลงของวงออเคสตร้าครั้งนี้ ลองติดตามดูนะครับ น่าจะมีการถ่ายทอดทางโทรทัศน์ให้ได้รับชมรับฟัง และแสดงความจงรักภักดีไปพร้อมกับชาวคาทอลิกไทยทุกคนครับ

สุดท้ายนี้ ไม่ลืมที่จะกล่าวว่า คริสตชนเราก็มีกษัตริย์ที่ครองจิตใจและจิตวิญญาณของเราอยู่ด้วย นั่นคือองค์พระเยซูเจ้าที่พวกเรามาฉลองกันวันอาทิตย์นี้ แม้เป็นวันสิ้นปีพิธีกรรมแล้ว แต่สายสัมพันธ์ระหว่างเรากับพระองค์ยังคงมีไปต่อเนื่อง ขอเพียงเราไม่ปฏิเสธพระองค์ก่อน ขอพระเจ้าทรงครอบครองจิตใจพี่น้องทุกคน

                                                                                           คุณพ่อปลัดองค์เล็ก

สารวัดวันอาทิตย์ที่ 18 พฤศจิกายน 2012

สวัสดีครับพี่น้องที่รัก

            เมื่อสัปดาห์ที่แล้วพ่อพูดถึงการสวดภาวนาแบบยกจิตใจขึ้นหาพระเจ้าในชั่วขณะที่เราอยากจะสนทนากับพระองค์โดยพลัน ตามวิธีการของนักบุญเทเรซาแห่งพระกุมารเยซู ซึ่งเป็นวิธีการในการภาวนาแบบง่ายๆในชีวิตประจำวัน โดยไม่ต้องใช้เวลามากมาย เราจะภาวนาแบบฉับพลันนี้ที่ไหนก็ได้ เมื่อไหร่ก็ได้ นับว่าช่วยทำให้ชีวิตภาวนาและ ชีวิตประจำวันของเราสามารถดำเนินควบคู่ไปด้วยกันได้อย่างสนิทสนมกลมกลืน เราสามารถนำหลักการภาวนาแบบนี้ไปประยุกต์ใช้ได้ในทุกสถานะการณ์ของชีวิต อาทิ เมื่อทำงานสำเร็จ เราก็มองไปยังรูปพระแล้วบอกกับพระองค์ "ขอบคุณพระองค์นะ" หรือ เมื่อเราเหน็ดเหนื่อย พบความยากลำบากในการทำงาน เราก็ยกสายตาขึ้นสู่ที่สูงแล้วบอกกับพระองค์ว่า "โอย วันนี้ฉันพบอุปสรรคเยอะจังเลยนะพระองค์" หรือ ในยามที่เราพบกับความผิดหวังเพราะสาเหตุใดๆก็ตาม เราก็บอกกับพระองค์ว่า "ตอนนี้เศร้าใจ ขอพระองค์บรรเทาใจด้วย" หรือ ในยามที่เรากังวลใจกับอนาคตที่ยังไม่แน่นอน เราก็ภาวนากับพระองค์สั้นๆว่า "ขอฝากความหวังไว้กับพระองค์ แต่ถ้าน้ำพระทัยของพระองค์เป็นอย่างไร ก็ขอน้อมรับ"

            จะเห็นได้ว่า ไม่ยากเลยที่จะภาวนา ในชีวิตจริง เพียงแต่การภาวนาเช่นนี้จะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อ เรามีความสัมพันธ์ที่ดีใกล้ชิด มิตรภาพแนบแน่นต่อกัน เราต้องไม่คิดว่า พระเจ้าอยู่ห่างไกลจากเรา พระองค์สูงส่งจนกระทั่งเราเอื้อมไม่ถึง แต่พระองค์อยู่ใกล้กับเรามากกว่าที่เราคิด ถ้าเราเคยแก้ตัวว่า ไม่มีเวลาสวดภาวนาเลย หรือ ยังหาโอกาสเหมาะๆสวดภาวนาไม่ได้ คำแก้ตัวนี้คงล้าสมัยไปซะแล้ว

พ่อสุพจน์

...................................................................................................................................................................

สวัสดีครับพี่น้องที่รักทุกท่าน

             วันนี้มาต่อกันที่ภาควจนพิธีกรรมซึ่งเป็นส่วนของภาคของพระวาจาของพระเจ้า ประกอบด้วย บทอ่านจากพระคัมภีร์หนึ่งหรือสองบท เพลงคั่นระหว่างบทอ่าน พระวรสาร การเทศน์เตือนใจ การประกาศยืนยันความเชื่อ และบทภาวนาเพื่อมวลชน ซึ่งภาควจนพิธีกรรมนี้พระศาสนจักรไม่ได้คิดค้นขึ้นมาเอง แต่นำมาจากการปฏิบัติของชาวยิวในพันธสัญญาเดิมที่ถือปฏิบัติกันในโรงธรรม

            การรับฟังบทอ่านจากพระคัมภีร์และการเทศน์เตือนใจของพระสงฆ์เป็นการแสดงให้เห็นว่าพระเป็นเจ้าทรงตรัสกับประชากรของพระองค์และทำให้เราทราบถึงธรรมล้ำลึกแห่งการช่วยให้รอดของพระองค์ พระองค์ทรงหล่อเลี้ยงวิญญาณของเราด้วยพระวาจาของพระองค์ และรวมถึงการแสดงถึงการประทับอยู่ของพระคริสตเจ้าท่ามกลางประชาสัตบุรุษ ดังนั้นในพิธีกรรมจะต้องแสดงออกให้เห็นถึงการแสดงความเคารพอย่างยิ่งต่อพระวรสารเป็นพิเศษกว่าบทอ่านจากพระคัมภีร์ด้วยการยืนฟังและพนมมืออย่างสำรวม

            การเทศน์เตือนใจเป็นการหล่อเลี้ยงชีวิตคริสตชนจะต้องเป็นการอธิบายบางแง่ในบทอ่านจากพระคัมภีร์ โดยคำนึงถึงธรรมล้ำลึกที่กำลังฉลองในวันนั้นๆ การเทศน์เตือนใจมีลักษณะพิเศษแตกต่างกว่าการเทศน์ในรูปแบบอื่น เช่น การเทศน์สอนเพื่อให้คนกลับใจ การสอนคำสอน การเทศน์เตือนใจนี้เป็นการอธิบายและโน้มน้าวจิตใจผู้ฟังให้ปฏิบัติตามพระวาจาของพระเจ้าที่ตรัสกับเราทางบทอ่านจากพระคัมภีร์ที่ได้รับฟังในวันนั้น

            การประกาศยืนยันความเชื่อไม่ใช่เพียงการท่องบทข้อความเชื่อของคริสตชนแต่เพียงอย่างเดียวแต่เป็นการประกาศยืนยันถึงความเชื่อความศรัทธาที่เรามีต่อพระเป็นเจ้าแต่เพียงผู้เดียว และความหวังที่จะมีส่วนร่วมพร้อมกับพระคริสตเจ้าในการกลับคืนชีพและชีวิตนิรันดร จึงมักจะมีการประกาศยืนยันความเชื่อในทุกวันอาทิตย์และวันสมโภชหรือวันฉลองสำคัญๆ

            บทภาวนาเพื่อมวลชนหรือการภาวนาของมวลชนนี้มักมีจุดประสงค์เพื่อความต้องการของพระศาสนจักร เพื่อผู้ประสบทุกข์ เพื่อผู้ปกครองบ้านเมืองและประโยชน์สุขของโลก และเพื่อชุมชนของวัดนั้นๆ เป็นที่น่าสังเกตว่าในบทภาวนานี้สัตบุรุษจะมีบทบาทโดยเฉพาะ เพราะเป็นหน้าที่ของคริสตชนที่จะต้องภาวนาเพื่อมนุษยโลก ดังนั้นบทภาวนาจึงมาจากความต้องการของสัตบุรุษโดยรวมเพื่อภาวนาวอนขอต่อพระเจ้าให้พระองค์ทรงสดับฟังคำภาวนาของมวลสัตบุรุษโดยพระสงฆ์ทำหน้าที่กล่าวนำและสรุปคำภาวนาของมวลชนต่อพระเจ้า

            ดังนั้นในภาควจนพิธีกรรมนี้จึงทำให้สัตบุรุษได้รับฟังพระวาจาของพระเจ้าเพื่อนำมาปฏิบัติในชีวิตประจำวันของเรา และพร้อมกับการเสนอคำภาวนาต่อพระเจ้าเพื่อขอพรจากพระองค์สำหรับเพื่อช่วยเหลือเราให้ซื่อสัตย์ต่อการปฏิบัติหน้าที่ของเราได้อย่างดี ฉะนั้นจึงเป็นสิ่งดีที่เราจะตั้งใจรับฟังพระวาจาของพระเจ้าเสมอๆ เพื่อจะได้นำมาเป็นแนวทางสำหรับการเจริญชีวิตของเราแต่ละคน

                                                                                                                                    คุณพ่อศวง

สารวัดวันอาทิตย์ที่ 11 พฤศจิกายน 2012

สวัสดีครับพี่น้องที่รัก

            วันนี้พ่ออยากพูดคุยกับพี่น้องเรื่อง "วิธีการง่ายๆในการสวดภาวนา"  ในชีวิตคริสตชนของเรา ทุกคนต่างเข้าใจดีว่า การภาวนาเป็นสิ่งที่สำคัญ และ พ่อก็เชื่อว่าทุกคนตระหนักดีในประเด็นดังกล่าว  หลายคนกล่าวว่า เขารู้ว่าการสวดภาวนาเป็นสิ่งสำคัญ แต่ เขาไม่รู้จะภาวนาอย่างไรดี เพราะเขารู้สึกว่าการภาวนาเป็นกระบวนการที่ซับซ้อน และ ต้องใช้เวลามาก

            ดังนั้น วันนี้พ่อจึงอยากจะพูดคุยกับพี่น้องในประเด็นนี้แหละครับ  นักบุญเทเรซาแห่งพระกุมารเยซู เคยเขียนบันทึกเกี่ยวกับเรื่องการภาวนาอย่างง่ายๆเอาไว้ว่า "สำหรับฉัน การภาวนาคือการยกจิตใจขึ้น เพียงแค่ยกสายตามองไปยังสวรรค์ พร้อมกับถ้อยคำที่แสดงความตระหนักรู้ ในความรัก ที่โอบอุ้มความยากลำบากในชีวิตและความชื่นชมยินดีเอาไว้ภายใน"

            ให้สังเกตดูนะครับว่า สำหรับท่านนักบุญเทเรซา ผู้ได้รับการขนานนามว่า ดอกไม้น้อย นั้น สำหรับท่านแล้ว การภาวนาไม่ใช่เรื่องของความคิดที่เกิดขึ้นในสมอง แต่เป็นเรื่องของหัวใจ ความรู้สึกในจิตใจที่ดำเนินอยู่ ในขณะใดขณะหนึ่ง ที่เรายกจิตใจขึ้นหาพระเจ้า ดังนั้น อาจใช้เวลาเพียงชั่วอึดใจเดียวในการภาวนา เช่นในขณะที่เรากำลังเดินอยู่ หรือ นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน หรือ ในยามที่รถติดอยู่ที่ไฟแดง หัวใจของเรายกขึ้นไปหาพระเจ้า ซึ่งไม่ต้องอาศัยกระบวนการใดๆที่ซับซ้อน ไม่ต้องฝึกหัดแบบฝึกหัดอะไรที่ยุ่งยาก คำภาวนาของเราอาจเป็นคำสั้นๆที่เรียบง่าย เช่น "ขอบคุณ" หรือ "ช่วยด้วย" หรือ "อาแมน" หรือ อากัปกิริยาที่ไม่ต้องเปล่งคำพูดออกมา เช่น "ยินดี" “ประทับใจ" หรือ "เศร้าหมอง"

            การยกสายตาขึ้นสู่สวรรค์นั้นก็เป็นเพียงเรื่องธรรมดาๆที่ไม่ซับซ้อน คำว่าสวรรค์เป็นคำที่แสดงถึงเป้าหมายปลายทางของชีวิตมนุษย์ และคำนี้เองเป็นคำแรกที่นักบุญเทเรซาในยามที่เป็นเด็ก ฝึกอ่านเป็นครั้งแรก พ่อของนักบุญเทเรซาสอนเธอถึงเมืองสวรรค์ด้วยการชี้ไปยังดวงดาวในท้องฟ้า ต่อมาภายหลังในยามที่นักบุญเทเรซามีประสบการณ์ดีๆในชีวิต เธอก็มักจะกล่าวว่า ในสวรรค์ก็จะเป็นเช่นนี้แหละ แต่ จะเป็นเรื่องดีๆที่ไม่มีวันหมด หรือ จบสิ้น คำว่าสวรรค์จึงเป็นสถานะที่เติมเต็มให้กับความปรารถนาของมนุษย์ทุกคนที่อยากจะบรรลุถึงให้ได้

            คำภาวนาที่นักบุญเทเรซากล่าวถึง คือ การเปล่งเสียงออกมาสอดคล้องกับสิ่งที่เกิดขึ้นในขณะนั้น ด้วยความรัก อย่างตรงไปตรงมา เป็นถ้อยคำที่ซื่อตรง เพราะเราเชื่อว่า พระจิตเจ้าคือผู้ดลใจให้เรากล่าวถ้อยคำเหล่านั้นออกมาอย่างซื่อตรงสอดคล้องกับความรู้สึกในขณะนั้นของเรา ซึ่งแน่ละ คำภาวนาของเราจะเจือแฝงไว้ทั้ง เรื่องความยากลำบากในชีวิต รวมไปถึงความชื่นชมยินดีที่บังเกิดขึ้นในชีวิตของเราด้วย คำภาวนาของเราจึงกลั่นออกมาจากประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับเราในชีวิตประจำวันของเรานั่นเอง เช่น เมื่อทำอะไรสำเร็จก็ยินดี เมื่อต้องพบกับเรื่องอุปสรรค ความยากลำบาก ก็แสดงความ อ่อนใจ หรือ เมื่อเผชิญกับปัญหาซับซ้อนที่เข้ามาครอบงำ ก็ หนักใจ เป็นต้น แต่บางครั้งคำภาวนาของเราอาจเกิดจาก ความรู้สึกแรงกล้าที่มีต่อ พระพรมากมายที่พระเจ้าประทานให้กับเราในชีวิตของเราโดยไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลใดๆมารองรับก็ได้

            เห็นไหมครับว่า วิธีการภาวนาของนักบุญเทเรซา แห่งพระกุมารเยซู นั้นเรียบง่าย แต่แฝงไว้ด้วยพลังอันยิ่งใหญ่ และเป็นวิธีที่ไม่ซับซ้อนใดๆ ใช้เวลาเพียงแค่อึดใจ ก็ภาวนาได้แล้ว

พ่อสุพจน์

...................................................................................................................................................................

สิ่งเล็กน้อยของหญิงหม้ายยากจน

            ครั้งหนึ่งมีขอทานคนหนึ่งมาพบคุณแม่เทเรซา กล่าวว่า “ทุกคนได้ให้บางสิ่งกับซิสเตอร์ ผมเองก็ต้องการให้บางสิ่งด้วยเช่นกัน” พร้อมกันได้มอบเหรียญสิบเปซาให้ คุณแม่เทเรซาจึงคิดว่า “ถ้าฉันรับเงินนี้ เขาอาจต้องหิวกลับไป แต่ถ้าฉันไม่รับ เขาคงไม่มีความสุขเป็นแน่” เธอจึงได้รับไว้ และกล่าวว่า “ฉันรู้แน่แก่ใจว่า ของขวัญนี้ยิ่งใหญ่กว่ารางวัลโนเบลอีก เพราะเขาได้ให้ทุกสิ่งที่มี ฉันจึงได้เห็นประกายแห่งความสุขบนใบหน้าของขอทานนั้น”

                พระวรสารวันนี้ พระเยซูเจ้าทรงนั่งอยู่ใกล้ตู้ถวายเงินสำหรับพระวิหาร สังเกตเห็นคนรวยได้ถวายเงินจำนวนมาก และได้เห็นหญิงหม้ายยากจนใส่เงินสองเหรียญลงไปด้วย พระองค์จึงทรงชี้สอนบรรดาศิษย์ทันทีว่า “แม้ของถวายที่เธอให้จะเป็นเพียงเงินเหรียญเล็กๆ แต่ก็สมควรได้รับคำสรรเสริญอย่างสูงสุดจากริมปากขององค์พระผู้ไถ่

1) พระเยซูเจ้าทรงแลเห็นถึงจิตสำนึกและในเวลาส่วนตัว

                หญิงหม้ายยากจนคงจินตนาการได้ว่า พระผู้ไถ่ทรงสังเกตเห็นเธอ ไม่เพียงเป็นคนยากจน แต่เป็นยาจกที่แร้นแค้นขัดสน เครื่องแต่งกายและการแสดงตัวของเธอแสนธรรมดา เงินเหรียญที่ถวายก็เทียบไม่ได้กับเงินถวายจำนวนมาก ดวงตาทุกคู่ในพระวิหารคงจ้องไปที่คนร่ำรวยและเงินที่ถวาย แต่สำหรับเธอแล้ว ไม่มีใครสนใจเลย

                เมื่อคุณแม่เทเรซาอยู่ที่เมืองเบรุธ คุณแม่ได้ไปยังโรงพยาบาลที่ถูกทิ้งระเบิด และได้พบกับเด็ก 55 คนซึ่งพิการไป เธอได้นำเด็กๆ เหล่านั้นเข้าไปในคอนแวนต์ ที่นั่นขาดแคลนสิ่งจำเป็นเพื่อดูแลพวกเขา เด็กๆ และเยาวชนบางคนได้เข้ามาช่วยเหลือ ได้กลับไปบ้านเพื่อนำเสื้อผ้าของตนเองมาให้กับเด็กๆ ที่พิการ บางคนที่กำลังเคี้ยวหมากฝรั่งอยู่ ด้วยความรักเผาผลาญก็จึงได้นำหมากฝรั่งที่เคี้ยวอยู่นั้นให้กับเด็กๆ พิการด้วย สิ่งนี้เป็นความเมตตากรุณาอย่างแท้จริง

                พระเจ้าทรงบันทึกทุกกิจการของเราทั้งที่เป็นความลับซ่อนเร้น เราสังเกตและตัดสินด้วยจิตสำนึกอันน้อยนิดและด้วยเวลาส่วนตัวของเรา กษัตริย์ซาโลมอนกล่าวว่า “พระเนตรของพระเจ้าเห็นทุกสิ่ง ทรงมองเห็นทั้งสิ่งที่ดีและไม่ดี” (สภษ 15:3)

2) พระเยซูเจ้าทรงชื่นชมในของขวัญที่เรามอบให้

                พระเยซูเจ้าชมเชยในของถวายของหญิงหม้าย ด้วยเงินเหรียญเล็กๆ แต่ให้ความสำคัญกว่าเงินมากมายจากกระเป๋าคนร่ำรวย สิ่งที่พระเยซูเจ้าเห็นไม่ใช่สิ่งที่ถวาย แต่เห็นสิ่งที่เธอเก็บไว้เพื่อตนเอง หญิงหม้ายไม่เหลือสิ่งใดสำหรับตนเองเลย ขณะที่คนร่ำรวยซึ่งให้มากกว่า แต่พวกเขาก็เหลือสำหรับตัวเองมากกว่าด้วย พวกเขาให้จากสิ่งที่เขามีอยู่มากมาย ขณะที่หญิงหม้ายให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่มี

                เธอรู้ตัวว่าเงินเหรียญเล็กๆ ของเธอนั้นต้องเป็นที่รับรู้และชื่นชมจากพระผู้เป็นเจ้าของเธอว่าเป็นสิ่งล้ำค่าที่สุดของวันนั้น โลกนี้มักมองเพียงแค่จำนวน แต่พระเจ้ามองลึกถึงแรงจูงใจเบื้องหลังการกระทำ จึงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมพระเยซูเจ้าทรงเตือนไม่ให้เราตัดสินผู้อื่น คนแรกจะกลับเป็นคนสุดท้าย ส่วนคนสุดท้ายจะเป็นคนแรกในพระอาณาจักรพระเจ้า

                บางคนมายังเมืองกัลกัตตาเพื่อพบพบคุณแม่เทเรซา และก่อนจากกันก็มักถามเธอว่า “โปรดบอกสิ่งที่จะช่วยให้เราดำเนินชีวิตให้ดีขึ้นด้วยเถิด”

                คุณแม่ก็จะตอบว่า “จงยิ้มให้กับทุกคน ยิ้มให้ภรรยา สามี ยิ้มให้ลูกๆ ไม่สำคัญหรอกว่าเขาคนนั้นเป็นใคร ขอเพียงยิ้มให้เขาก็จะช่วยให้คุณเติบโตขึ้นในความรักต่อเพื่อนพี่น้องแล้ว” และได้มีผู้หนึ่งถามคุณแม่ว่า “ท่านเคยแต่งงานหรือเปล่า?” เธอตอบไปว่า “เคยสิ! และบางครั้งฉันก็พบว่ายากที่จะยิ้มให้กับพระเยซูเจ้าคู่ของฉัน เพราะเขาเรียกร้องมากมายจริงๆ”

                พระเยซูเจ้าผู้เอาใจใส่ที่จะชื่นชมเหรียญเล็กๆ ของหญิงหม้ายยากจน พระองค์ชื่นชมในความเจ็บปวดและการเสียสละที่พวกเราได้ให้กับครอบครัว กับพระศาสนจักร กับวัด และกับสังคมเสมอ

3) พระเยซูเจ้าทรงให้รางวัลความวางใจของเรา

                หญิงหม้ายยากจนได้มอบถวายทุกสิ่งที่มีให้กับพระวิหาร เธอเองต้องการอาหาร เครื่องนุ่งห่ม และที่พักพิง เมื่อเป็นเช่นนี้ เราคงคิดต่อไปว่าเธอจะเอาอะไรกินในมื้อต่อไป สถานการณ์เช่นนี้ เธอต้องการเงิน แต่กลับให้ทั้งหมดกับพระเจ้า เธอรู้ว่าคนอื่นคงไม่สนใจเธอหรอกว่าจะเป็นอย่างไร แต่พระเจ้าทรงสนใจเธอ เธอจึงได้นำสิ่งที่จำเป็นต่อชีวิตนี้มามอบให้กับพระเจ้า นั่นคือ เรื่องการเงิน เธอกล่าวว่า “ข้าแต่พระเจ้า ลูกได้มอบถวายทั้งหมดที่มีให้พระองค์แล้ว บัดนี้โปรดดูแลลูกด้วย ลูกไม่เหลืออะไรแล้ว” เธอได้มอบความวางใจทั้งหมดให้พระเจ้า เธอได้ออกไปจากพระวิหารนั้นแบบหมดตัว แต่พระพรมากมายของพระเจ้าได้ติดตามเธอไปทุกหนทุกแห่ง เหรียญเงินเล็กๆ สองเหรียญของเธอนั้น เธออาจลืมได้ แต่พระเจ้าทรงจดจำไว้แม้กระทั่งทุกวันนี้ และทำให้ความวางใจและสิ่งที่เธอทำนี้ได้กลายเป็นรูปแบบให้กับเราทุกคน

                พระเจ้าไม่เคยทอดทิ้งใครเลยที่วางใจในพระองค์ ทรงตอบแทนทุกคนที่ให้ด้วยใจยินดี พระเยซูเจ้าตรัสว่า “จง​ให้แล้ว​พระ​เจ้า​จะ​ประ​ทาน​แก่​ท่านท่าน​จะ​ได้​รับ​เต็ม​สัด​เต็ม​ทะนาน​อัด​แน่น​จน​ล้น5 เพราะว่า​ท่าน​ใช้​ทะนาน​ใด​ตวง​ให้​เขา ​พระ​เจ้า​ก็​จะ​ทรง​ใช้​ทะนาน​นั้น​ตวง​ตอบแทน​ให้​ท่าน​ด้วย” (ลก 6:38) จงภาวนาต่อพระเยซูเจ้าให้เราสามารถให้มากกว่าที่เราจะได้รับในชีวิตนี้

                                                                                                                คุณพ่อปลัดองค์เล็ก

สารวัดวันอาทิตย์ที่ 4 พฤศจิกายน 2012

สวัสดีครับพี่น้องที่รัก

                ตามที่พ่อได้บอกบุญกับพี่น้องเพื่อขอความช่วยเหลือจากพี่น้องให้กับอารามอาคาร์แมลแห่งหนึ่งที่ออสเตรเลีย บัดนี้พ่อได้ติดต่อกับคุณแม่อธิการของอารามแห่งนี้ ซึ่งมีชื่อว่า ซิสเตอร์เบเนดิกตา คุณแม่ได้ส่งจดหมายมาขอบคุณพี่น้องชาววัดเซนต์หลุยส์ทุกท่านความว่า อารามแห่งนี้เป็นอารามชีลับที่มีกระแสเรียกในการสวดภาวนา เพื่อพระศาสนจักร เพื่อพระสงฆ์ และ เพื่อทุกๆคน ปัจจุบันมีซิสเตอร์อยู่ในอาราม 14 รูป ตั้งอยู่ที่ ถนน เจโลรัป ทางใต้ของเมืองเพิร์ธ ทางตะวันตกของทวีปออสเตรเลีย อารามแห่งนี้ แยกตัวมาจากอารามคาร์แมลที่กรุงเทพฯ ในปีค.ศ. 1976  โดยมี คุณแม่แอน ซึ่งเป็นอธิการรุ่นบุกเบิก มีอายุแปดสิบกว่าปีแล้ว ต้องนอนป่วยอยู่บนเตียงตลอดเวลา ซิสเตอร์อีกรูปหนึ่ง มีอายุ 91 ปี นอกจากนี้ยังมีซิสเตอร์อีกรูปหนึ่งล้มป่วยเป็นโรคมะเร็งขั้นที่ 4 ซึ่งซิสเตอร์ทั้งสามรูปนี้ต้องมีผู้ดูแลใกล้ชิดตลอดเวลา ซิสเตอร์ที่เหลือก็มีอายุลดหลั่นกันลงมา ความจำเป็นสำหรับอารามแห่งนี้คือ ต้องมีการจัดการขยายห้องดูแลผู้ป่วยให้มีขนาดที่กว้างขวางกว่าเดิม เพื่อจะสามารถรองรับซิสเตอร์ที่เจ็บป่วยและมีอายุมาก ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ เพิ่มขึ้น ซึ่งคาดว่าจะมีค่าใช้จ่ายประมาณ 1,500,000.00 บาท  ทั้งนี้อารามได้ขอการสนับสนุนจากพระศาสนจักรท้องถิ่นในออสเตรเลียเอง และ จากผู้มีน้ำใจดีในเมืองไทย ทางอารามจึงขอถือโอกาสนี้แสดงความขอบคุณต่อผู้มีน้ำใจดีทุกท่าน โดยเฉพาะสัตบุรุษวัดเซนต์หลุยส์กรุงเทพฯ ที่ได้ร่วมบริจาคช่วยเหลืออารามในครั้งนี้

            ขณะนี้พ่อได้รวบรวมน้ำใจบริจาคของพี่น้องวัดเซนต์หลุยส์เพื่อจุดประสงค์ดังกล่าวเป็นเงินไทย 529,350 บาท(ห้าแสนสองหมื่นเก้าพันสามร้อยห้าสิบบาท)  เงินสกุล ยูโร 20 ยูโร เงิน สวิสฟรัง 1000ฟรัง และ เงินเหรียญสหรัฐ 2200 เหรียญ เงินทั้งหมดนี้จะจัดส่งให้กับซิสเตอร์โดยการโอนไปยังธนาคาร WESTPAC BANKING CORPRRATION ชื่อบัญชี CARMELITESISTERS, GELORUP หมายเลขบัญชี 036-122-231 397  ทั้งนี้ พ่อจะจัดส่งรายชื่อผู้บริจาค และ จุดประสงค์สำหรับคำภาวนาที่พี่น้องระบุมา ให้กับซิสเตอร์ทางอีเมล์ ต่อไปครับ

ขอขอบพระคุณพี่น้องทุกท่านมา ณ โอกาสนี้ด้วย

พ่อสุพจน์

...................................................................................................................................................................

สวัสดีครับพี่น้องที่รักทุกท่าน

             วันนี้ขอเสนอความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องการสารภาพความผิดและการอ้อนวอนขอพระเมตตาจากพระเจ้าในพิธีบูชาขอบพระคุณ หลังจากที่พระสงฆ์กล่าวทักทายสัตบุรุษแล้ว พระสงฆ์จะเชิญชวนให้พี่น้องสัตบุรุษที่มาร่วมในพิธีได้สารภาพความผิดซึ่งจะกระทำในรูปแบบของการสารภาพความผิดร่วมกัน โดยการสวดบทข้าพเจ้าขอสารภาพบาป และต่อจากนั้นพระสงฆ์จะลงท้ายด้วยการให้อภัยบาป ความคิดนี้เริ่มมาจากในสมัยแรกๆ คริสตชนต่างรู้สึกว่าจะต้องชำระจิตใจให้สะอาดหมดจดก่อนที่จะมีส่วนร่วมในพิธีบูชาขอบพระคุณ ซึ่งเป็นการติดต่อสัมพันธ์กับพระเป็นเจ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นเราทุกคนที่เข้ามาร่วมในพิธีจำเป็นที่จะต้องเป็นผู้ที่สะอาดบริสุทธิ์ด้วย ในหนังสือ Didache ซึ่งเป็นหนังสืออ้างอิงฉบับโบราณเขียนขึ้นประมาณปี ค.ศ. 100 ได้กล่าวไว้ในบทที่ 14 ว่า “พวกเขาร่วมประชุมกันในวันพระเจ้า กระทำพิธีบิขนมปังและขอบพระคุณพระเจ้า ผู้ที่ผิดพ้องหมองใจกับใครจะต้องไม่ให้เข้าร่วมประชุมจนกว่าจะคืนดีกันเสียก่อน มิเช่นนั้น จะทำให้บูชาของท่านแปดเปื้อนมีมลทิน” และนักบุญเปาโลยังเขียนไว้ว่า “ทุกคนจะต้องพิจารณาตัวเอง (หมายถึงพิจารณามโนธรรม) ก่อนจะรับพระกายและดื่มพระโลหิต” (1 คร 11: 28) และนอกจากการสารภาพความผิดโดยใช้บทข้าพเจ้าขอสารภาพบาปแล้ว ยังมีแบบอื่นอีก 2 แบบ ซึ่งพระสงฆ์จะเลือกใช้ตามความเหมาะสม เพื่อไม่ให้เกิดความจำเจน่าเบื่อ

            ต่อจากการสารภาพความผิดแล้วจะเป็นการอ้อนวอนขอพระเมตตาจากพระเจ้า หรือที่เราขับร้อง “ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงพระกรุณาเทอญ” (Kyrie eleison) ซึ่งเป็นภาษากรีก เมื่อนำมาใช้ในภาษาละตินก็ยังคงรักษาคำกรีกนี้ไว้ แต่เดิมคำร้องขอพระเมตตานี้จะอยู่หลังจากบทภาวนาเพื่อมวลชน ซึ่งเราจะสังเกตเห็นได้ในพิธีกรรมของวันศุกร์ศักดิ์สิทธิ์ เมื่อมีการประกาศ “ให้เราภาวนา – เชิญคุกเข่า .....สวดให้สมเด็จพระสันตะปาปา...” แล้วสัตบุรุษตอบรับ “ข้าแต่พระเจ้าขอทรงพระกรุณาเทอญ” ครั้นมาในสมัยพระสันตะปาปาเกรโกรี่พระองค์ปรับปรุงรูปแบบให้สั้นลง โดยตัดการประกาศขอความต้องการออกรวมทั้งบทภาวนาอื่นด้วย คงเหลือไว้แค่ “กีรีเอ เอเลอิซอน” และนำมาแทรกไว้ในพิธีสารภาพความผิด ซึ่งเราจะเห็นว่าทั้งพิธีสารภาพความผิดและการอ้อนวอนขอพระเมตตานี้สามารถกระทำแยกออกจากกันหรือกระทำพร้อมกันก็ได้ ขึ้นอยู่กับการสลับใช้ตามความเหมาะสม

            มีบางคนถามว่าการมาร่วมพิธีบูชาขอบพระคุณควรจะมาอย่างช้าที่เวลาใดจึงจะสามารถเข้าไปรับศีลมหาสนิทได้ บางคนบอกว่าเมื่อมาวัดช้าก็เพียงแค่สวดบทสารภาพความผิด เป็นทุกถึงบาป จากนั้นก็สามารถรับศีลมหาสนิทได้แล้ว จะว่าไปก็สามารถทำได้หากว่าเป็นเหตุสุดวิสัยจริงๆ หรือบางคนบอกว่าเมื่อมีการสารภาพความผิดในมิสซาแล้วจึงไม่จำเป็นต้องไปแก้บาปก็ได้เพราะก็เหมือนๆ กัน ความจริงแล้วไม่เหมือนกันเพราะการสารภาพความผิดในมิสซานี้มีไว้เฉพาะสำหรับผู้ที่มีบาปเบาเท่านั้น ส่วนผู้ที่มีบาปหนักยังคงต้องไปแก้บาปกับพระสงฆ์ก่อน และสำหรับผู้ที่คิดว่าตนเองมีแต่บาปเบาก็เลยไม่ไปแก้บาปกับพระสงฆ์เลยเป็นระยะเวลานานๆ ก็ไม่ถูกต้องอีกเพราะการปล่อยให้ตัวเราตกอยู่ในบาปนานๆ นั้นไม่ดี จำเป็นที่เราจะต้องกำหนดเวลาที่เหมาะสมเพื่อการรับศีลอภัยบาปจากพระสงฆ์ด้วย เพราะทุกครั้งที่เรารับศีลอภัยบาปเราได้รับพระหรรษทานความช่วยเหลือจากพระเจ้าสำหรับการต่อสู้กับการผจญของปีศาจด้วยเสมอ ฉะนั้นจึงเป็นสิ่งที่ดีที่เราจะหมั่นไปรับศีลอภัยบาปอย่างสม่ำเสมอ เพื่อให้การร่วมพิธีบูชาขอบพระคุณของพระเป็นสิ่งที่มีคุณค่าอย่างสูงสุดสำหรับชีวิตของเรา

                                                                                                                                    คุณพ่อศวง 

สารวัดวันอาทิตย์ที่ 28 ตุลาคม 2012

สวัสดีครับพี่น้องที่รัก

เดือนตุลาคมกำลังสิ้นสุดลงแล้ว แม้ว่ากิจศรัทธาการสวดสายประคำในเดือนแม่พระลูกประคำที่วัดเซนต์หลุยส์ของเรากำลังจะจบสิ้นลง แต่การสวดสายประคำในชีวิตประจำวันของเราแต่ละคน แต่ละครอบครัวก็คงจะดำเนินต่อไป รวมถึงการสวดภาวนาพร้อมกันในครอบครัวของเราก็ต้องดำเนินไปเป็นกิจวัตรที่พึงปฏิบัติเสมอๆด้วยครับ เพราะเราไม่ได้หยุดที่จะเป็นคริสตชนที่มีความเชื่อมั่นในองค์พระผู้เป็นเจ้าเสมอนั่นเอง

พ่อยังขอถือโอกาสนี้ประชาสัมพันธ์ กิจศรัทธาพิเศษที่เราจะประกอบพิธีที่วัดเซนต์หลุยส์ของเราในช่วงสัปดาห์หน้าด้วยซึ่งมีดังนี้คือ การแห่พระรูปพระแม่มารีย์รอบวัดของเราในวันที่ 31 ตุลาคม จากนั้นในวันที่ 2 พฤศจิกายน ซึ่งตรงกับวันศุกร์ต้นเดือน เราจะมีพิธีมิสซาภาวนาอุทิศแด่ผู้ล่วงลับ ในเวลา 19.00 น. โดยที่ทางวัดจะจัดเตรียมสถานที่สำหรับการตั้งรูปถ่ายของผู้ล่วงลับไว้ บริเวณหน้าพระแท่น พี่น้องสามารถนำรูปถ่ายของผู้ล่วงลับผู้เป็นที่รักของเรามาวางไว้บริเวณที่ทางวัดจัดเตรียมไว้ให้ โดยที่จะมีกรรมการสภาภิบาลวัดของเราเป็นผู้อำนวยความสะดวก เพื่อเป็นการระลึกถึงดวงวิญญาณของท่านเหล่านั้นในคำภาวนาของเราทุกคน

การรำลึกถึงดวงวิญญาณของผู้ล่วงลับที่จากเราไปแล้วนั้น เป็นการเตือนใจเราให้มองเห็นถึงความสัมพันธ์เป็นหนึ่งเดียวของผู้ศักดิ์สิทธิ์ หรือ ในคำแปลเดิมที่ว่า สหพันธ์นักบุญ นั้น ประกอบด้วย เรามนุษย์ที่ยังแสวงบุญอยู่ในโลกนี้ และ บรรดาวิญญาณในไฟชำระ และ บรรดานักบุญผู้อยู่ในสวรรค์แล้ว มีบทบาทช่วยเหลือเกื้อกูลกัน โดยที่เรามนุษย์ภาวนาอุทิศกุศลเพื่อวิญญาณผู้ล่วงลับ และเมื่อวิญญาณผู้ล่วงลับได้รับพระเมตตาเข้าสู่สวรรค์แล้ว เขาก็จะวิงวอนพระเจ้าเพื่อเรามนุษย์ที่ยังอยู่ในโลกนั่นเอง

พ่อสุพจน์

................................................................................................................................................................

คำภาวนาสองบท

            เรือลำหนึ่งจมลงในทะเลในขณะที่มีลมพายุ มีชาย 2 คนเท่านั้นที่สามารถว่ายไปถึงเกาะเล็กๆ ได้                

            ผู้รอดชีวิตทั้งสองคนไม่รู้ว่าจะทำอะไร ต่างเห็นเหมือนกันว่า ไม่มีอะไรดีไปกว่าการสวดภาวนาต่อพระเจ้า ด้วยความใคร่รู้ว่าคำภาวนาของใครจะศักดิ์สิทธิ์กว่า เขาจึงตกลงแบ่งพื้นที่กันและแยกอยู่คนละฝั่งของเกาะ

            สิ่งแรกที่เขาสวดภาวนาคือ ขออาหาร เช้ารุ่งขึ้นชายคนแรกเห็นต้นไม้ในเขตของเขามีผลมากมาย เขากินผลไม้เพื่อบรรเทาความหิว ชายอีกคนไม่เห็นผลไม้บนต้นไม้ในเขตของตนเลย

            หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป ชายคนแรกรู้สึกเหงามาก เขาจึงสวดขอภรรยา วันรุ่งขึ้นมีเรืออีกลำอับปาง ผู้รอดชีวิตมีคนเดียว คือหญิงสาวซึ่งว่ายน้ำมาที่บริเวณชายฝั่งในเขตของชายคนแรก เขาได้เธอเป็นภรรยา ส่วนอีกด้านหนึ่งชายคนที่สองยังไม่มีอะไรเลย

            ต่อมาชายคนแรกภาวนาขอให้เขามีลูก มีบ้าน และเสื้อผ้า วันรุ่งขึ้น เขาได้รับทุกอย่างตามที่เขาภาวนาขอ ชายคนที่สองยังไม่ได้รับอะไรอีกเช่นเคย

            ในที่สุด ชายคนแรกสวดภาวนาขอให้มีเรือเพื่อเขาและครอบครัวจะได้ออกจากเกาะไป รุ่งเช้าเขาก็พบเรือลำหนึ่งจอดที่ใกล้ๆ ฝั่ง

            ชายคนแรกตัดสินใจเดินทางไปจากเกาะ โดยเขาจะทิ้งชายคนที่สองไว้ที่เกาะแต่เพียงลำพัง เนื่องจากคำภาวนาของชายคนที่สองไม่เกิดผลเลย ชายคนแรกจึงคิดว่าชายคนที่สองเป็นคนไม่มีค่าพอจะได้รับพระพรอะไร

            ขณะที่เขาจะขึ้นเรือและทิ้งชายคนที่สองไว้ เขาได้ยินเสียงจากสวรรค์ “ทำไมเจ้าทิ้งเพื่อนของเจ้าไว้”

            ชายคนแรกตอบ “พระพรของข้าพระองค์เป็นของข้าพระองค์ เพราะข้าพระองค์เป็นผู้ภาวนา เมื่อคำภาวนาของชายอีกคน ไม่ได้รับคำตอบเลย เขาก็ไม่สมควรได้รับพระพรใด”

            “เจ้าเข้าใจผิด” เสียงจากสวรรค์ตำหนิเขา “ชายคนที่สองมีคำภาวนาเพียงอย่างเดียวที่ทำให้เราตอบคำภาวนาของเขา และถ้าไม่ใช่เพราะคำภาวนาของเขา เจ้าก็จะไม่ได้รับพระพรเลย”

            ชายคนแรกถาม “เขาสวดภาวนาขออะไรหรือข้าพระองค์ ถึงต้องเป็นหนี้บุญคุณเขา” พระเจ้าตรัสว่า “เขาภาวนาขอให้คำภาวนาของเจ้าเป็นจริง”

(คัดจากหนังสือเมล็ดพันธุ์ แห่งปรีชาญาณ เล่ม 3)

สารวัดวันอาทิตย์ที่ 21 ตุลาคม 2012

สวัสดีครับพี่น้องที่รัก

            วันนี้ขอพูดกับพี่น้องในเชิงเจาะลึก เกี่ยวกับ "หนังสือบทภาวนา ในครอบครัวคริสตชน" ที่พ่อเคยกล่าวแนะนำกับพี่น้องมาแล้วเพิ่มเติมสักหน่อยนะครับ เพราะเห็นว่า หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่ทุกๆครอบครัวคริสตชนควรมีติดบ้านเอาไว้ เพราะถือว่าเป็นคู่มือ ที่ขาดเสียไม่ได้ของทุกๆครอบครัวเลยทีเดียว เพราะหนังสือเล่มนี้ บรรจุบทภาวนาพื้นฐานที่ช่วยเราให้ดำเนินชีวิตใกล้ชิดกับพระเจ้าได้ในชีวิตประจำวันของเรา

            ในหนังสือเล่มนี้ มีบทภาวนาเวลาเช้า และบทภาวนาเวลาค่ำก่อนเข้านอนถึง 4 แบบให้เลือกใช้ในการสวดภาวนา  นอกจากนี้ยังมีบททำวัตร ฉบับสะดวกใช้ หรือ ฉบับกระเป๋า ให้เลือกในการภาวนา สำหรับบุคคลที่อยากใช้เวลาที่สงบๆในการสวดภาวนาที่นานขึ้นกว่าปกติ โดยการสวดทำวัตร แบ่งออกเป็นทำวัตรเช้า ทำวัตรเย็น และทำวัตรค่ำ ตามปกติแล้วการสวดทำวัตร ถือเป็นวัตรปฏิบัติของพระสงฆ์ นักบวช ชาย หญิง ที่จะภาวนาร่วมกัน ในแต่ละโมงยามที่พระศาสนจักรกำหนดไว้ การสวดทำวัตร จึงเป็นการภาวนาที่ช่วยให้เราเข้าถึงความสงบสันติในจิตใจได้มากกว่าบทภาวนาสั้นๆ ถ้าวันไหนพี่น้องอยากเข้าสู่ความสงบสันติ ในคำภาวนาที่ลึกซึ้งอิ่มเอมใจ เพื่อรับการบรรเทาใจ และ เพิ่มพูนความเชื่อ ความวางใจ และ ความรักในพระเจ้า และ มีเวลาพอสมควรที่จะแยกตัวออกมาจากความกิจวัตรประจำวันที่ยุ่งเหยิง วุ่นวาย แล้วละก็ ให้ใช้บททำวัตรสวดในช่วงเวลานั้นๆ

            นอกจากนี้แล้วหนังสือเล่มนี้ยังบรรจุ ข้อพระคัมภีร์ ที่สำคัญๆ เพื่อนำมาอ่านในเรื่องที่เราอยากได้รับความดลใจพิเศษจากพระเจ้า และ บทรำพึงสำหรับการสวดลูกประคำ และบทภาวนาที่ได้รับการปรับปรุงถ้อยคำใหม่จาก คณะกรรมการเพื่อพิธีกรรม บทสำคัญๆที่ควรท่องขึ้นใจเอาไว้ด้วย

            บัดนี้วัดเซนต์หลุยส์ของเราจัดนำหนังสือเล่มนี้มาให้พี่น้องได้จัดซื้อหาไว้ประจำบ้าน ถ้าเป็นไปได้อยากให้พี่น้องจัดหาไว้ให้เพียงพอกับสมาชิกภายในบ้านที่จะใช้เวลาในการสวดภาวนาร่วมกันนะครับ

            พ่อหวังว่าในปีแห่งความเชื่อนี้ ครอบครัวคริสตชนทุกครอบครัว จะหันมาร่วมกันรณรงค์ ให้สมาชิกทุกคนในครอบครัวมาสวดภาวนาพร้อมกันในบ้านของเรา และพ่อเชื่อมั่นว่า หนังสือเล่มนี้จะนำมาซึ่งพระพรของพระเจ้ามาสู่ครอบครัวของเราอย่างเต็มเปี่ยม อย่าลืมนะครับ "การสวดภาวนาร่วมกัน คือ ยาอายุวัฒนะของครอบครัวที่เปี่ยมด้วยความเชื่อในพระเจ้า"

พ่อสุพจน์

...................................................................................................................................................................

ฝึกสมาธิและเจริญสติ

ภาวะที่จิตใจล่องลอยคิดโน่นคิดนี่ ร่างกายสั่งให้เดินไปที่ตู้ศีลฯ (Tabernacle) เพื่อเชิญศีลมหาสนิท (Holy Communion) มายังรัศมี (Monstrance) และแล้วก็เชิญศีลฯ มาทั้งผอบ แต่ว่า... อ้าว! เอามาผิดอัน ต้องเป็นศีลฯ แผ่นใหญ่สิ... จึงต้องกลับไปยังตู้ศีลฯ เพื่อเปลี่ยนเป็นศีลแผ่นใหญ่อีกครั้ง

พี่น้องครับ พ่อยกเหตุการณ์ตอนสวดสายประคำวันหนึ่งที่เกิดกับพ่อเองมาเป็นตัวอย่าง เคยเกิดเหตุการณ์ทำนองนี้กับพี่น้องบ้างไหม? ในหัวสมองคิดเรื่องงาน เรื่องอื่นๆ อีกมากมาย แล้วสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ขาดซึ่งสมาธิจะทำกิจการที่อยู่ตรงหน้า... ลองคิดดูสิว่า ถ้าต้องเข้ามาในวัดเพื่อร่วมมิสซา สวดภาวนาสายประคำ แต่จิตใจยังไม่สงบ สิ่งที่ประสบต่างประดังประเดเข้ามา ความคิดจิตใจเปี่ยมไปด้วยเรื่องมากมาย หากเป็นเช่นนั้นเราจะได้รับอะไรจากพิธีกรรม จากบทอ่านและบทเทศน์ของพระสงฆ์บ้าง แล้วเมื่อออกไปรับศีลมหาสนิทนั้น จะทันได้รู้หรือเปล่าว่ากำลังรับพระเยซูเจ้าเข้าไปในตัวเอง

พ่อจึงได้ศึกษาเรื่องการเจริญสติ และฝึกสมาธิ เพื่อให้ได้เตือนตัวเอง และนำมาแบ่งปันกับพี่น้องทุกคนด้วย สติ แปลว่า ความระลึกได้ ความไม่เผลอ การคุมจิตไว้ได้ เป็นอาการที่จิตไม่หลงลืม ระงับยับยั้งได้ ไม่ได้เลินเล่อพลั้งเผลอ สติทำให้ตื่นตัวอยู่เสมอ มีสมาธิในการทำกิจการงานใดๆ

หากถามพ่อว่าสมาธิหรือการเจริญสติเป็นของชาวพุทธเท่านั้นไหม? พ่อว่าไม่เป็นของใครทั้งนั้น แต่เป็นของทุกคน เนื่องจากมีผู้ที่ได้ปฏิบัติและถ่ายทอดต่อกันเรื่อยมา ศาสนาคริสต์เราเองก็มีเรื่องนี้ในประวัติศาสตร์เช่นกัน แล้วสิ่งที่อยากจะบอกก็คือ วิธีการเพื่อฝึกสมาธิและการเจริญสติที่เราชาวคริสต์สามารถมาปรับใช้ได้ ดังนี้

๑. เริ่มจากตื่นนอนในแต่ละวัน ให้ทำสมาธิจากไม่กี่นาทีแล้วค่อยเพิ่มให้นานขึ้นเรื่อยๆ ในอิริยาบถใดก็ได้ เพื่อเริ่มฝึกจิตให้มีคุณภาพ

๒. ต่อด้วยการเจริญสติ คือระลึกรู้ในการทำกิจส่วนต่างๆ เช่น อาบน้ำ ล้างหน้าแปรงฟัน รับประทานอาหาร พบปะพูดจา ฯลฯ มีสติรู้และตื่นตัวเสมอในทุกอิริยาบถ หัดรู้สึกตัวบ่อยๆ

๓. ให้ฝึกทำสมาธิสลับกับการเจริญสติเช่นนี้ วันละหลายๆ ครั้ง

๔. หมั่นสำรวมกาย วาจา ใจ อยู่เป็นนิจ ให้มีสติรู้ทุกคำพูดและการกระทำ

๕. เมื่อใดเริ่มเผลอคิด ใจลอยฟุ้งซ่านไป ก็ให้กลับมามีสติรู้คิด อยู่กับปัจจุบัน

๖. ให้มองโลกในแง่ดีเสมอๆ ทำจิตใจให้ร่าเริงแจ่มใสตลอดวัน ไม่คิด พูด หรือทำในสิ่งไม่เป็นกุศล ไม่กล่าวร้ายผู้อื่น

๗. ให้ประเมินผลทุกคืนก่อนนอน หรือหลังจากทุกครั้งที่ทำสมาธิ สังเกตดูว่าเบากายเบาใจกว่าแต่ก่อนหรือไม่ เพราะเหตุใด

๘. เวลานอนทุกคืนให้อยู่ในท่านอนตะแคงขวา หรือเจริญสติจนกว่าจะหลับทุกครั้งไป

๙. ให้พยายามฝึกทำ พยายามแล้วพยายามอีก จากยากให้เป็นง่าย และให้กลายเป็นนิสัยประจำตัว

๑๐. จงอย่าพยายามสงสัย ให้พยายามอยู่กับปัจจุบันเป็นพอ

ลองเอาไปหัดใช้ หัดทำดูนะครับ จะได้ไม่เบลอแบบพ่อบ่อยๆ พ่อเองก็จะหัดทำด้วย เด็กที่ฝึกก็จะมีการเล่าเรียนดีขึ้น เด็กสมาธิสั้นเพราะการดูทีวี เล่นเกม ก็จะช่วยให้จดจ่อกับบางสิ่งบางอย่างได้นานมากขึ้น โดยเฉพาะเมื่อพี่น้องมาเข้าวัดแล้วรู้ว่ากำลังอยู่ต่อหน้าพระเจ้า การร่วมมิสซาของพี่น้องจะบังเกิดผลดีมากขึ้นเช่นกัน ขอพระอวยพร.

                                                                                    คุณพ่อปลัดองค์เล็ก