สารวัดวันอาทิตย์ที่ 1 มีนาคม 2015

พี่น้องที่รัก

                เมื่อเราจะเริ่มภารกิจอะไรสักอย่าง โดยเฉพาะกิจการที่เรายังไม่ค่อยสันทัด มนุษย์เรามักจะมีแนวโน้มที่จะมองหาข้อดีที่จะได้รับจากการทำสิ่งนั้นเพื่อที่จะมีแรงจูงใจในการทำ คำถามที่เรามักจะถามตัวเราเองคือ แล้วเราจะได้รับอะไรตอบแทน แม้แต่เรื่องข้อปฏิบัติเพื่อฝึกจิตใจอย่างเช่นการถือศีลอดอาหารก็เช่นกัน ประกาศกอิสยาห์บอกกับประชากรของพระเจ้าผู้มีข้อข้องใจกับพระเจ้าว่า ทำไมเราต้องถือศีลอดอาหาร ถ้าพระองค์ไม่สนพระทัย ทำไมเราต้องทำพลีกรรมใช้โทษบาปถ้าพระองค์ไม่จับตามอง ให้เราระลึกเสมอว่า การมีวินัยฝึกจิตให้เข้มแข็งอย่างการถือศีลอดอาหาร การทำบุญให้ทาน หรือแม้แต่การภาวนานั้น ไม่ได้ทำเพื่อเรียกร้องความสนใจจากพระเจ้าเพื่อขอคะแนนนิยมจากพระองค์

            กรณีของการถือศีลอดอาหารนั้น เป็นการมีวินัยฝึกจิต ที่ถือว่าเป็นรูปแบบทางการภาวนาอย่างหนึ่ง ที่ช่วยเราให้เข้าถึงการหยั่งรู้ที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นถึงการประทับอยู่ของพระเจ้า และ เพื่อเราจะมีความหิวกระหายหาพระองค์ การถือศีลอดอาหารช่วยเราให้มองเห็นชัดขึ้นว่า อะไรที่เป็นเรื่องสำคัญและจำเป็นจริงๆในชีวิตของเรา การถือศีลอดอาหารเป็นแบบฝึกหัดทางจิตที่ช่วยเราให้เข้าถึงความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับพระเจ้ามากยิ่งขึ้น และเมื่อเรามีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับพระเจ้า เราจะรู้ว่าเราควร อด หรือ ตัด อะไรให้ขาดให้พ้นไปจากชีวิตของเราบ้าง

            เราต้องอด หรือ ตัดขาดจากบาป เพราะบาปคืบคลานเข้ามาในชีวิตเราง่ายมาก และเมื่อมันเข้ามาแล้วมันก็จะเกาะกุมเราอยู่ไม่ยอมปล่อยเราไปง่ายๆ

            บาปทำลายความสัมพันธ์ที่ดีของเรากับพระเจ้าลงเสีย ส่วนการถือศีลอดอาหารนั้นเป็นวิธีการฝ่ายจิตที่ช่วยฟื้นฟูความสัมพันธ์นี้ให้กลับมางดงามเสียใหม่

            การถือศีลอดอาหารยังเป็นรูปแบบของการภาวนาแบบหนึ่งอีกด้วย ดังนั้นขอให้การถือศีลอดอาหารที่เราปฏิบัติในช่วงเทศกาลมหาพรตนี้ช่วยชำระเราให้สะอาดบริสุทธิ์ ปลดปล่อยเราให้พ้นจากความปรารถนาที่เห็นแก่ตัวของเรา และ ช่วยนำพาเราให้เข้าใกล้กับพระเจ้ามากขึ้นด้วยเถิด

คุณพ่อสุพจน์

ความมหัศจรรย์ของพิธีบูชาขอบพระคุณ

(ต่อจากคราวที่แล้ว)

บทที่ 7

คำภาวนาในพิธีบูชาขอบพระคุณ

                เราจะใช้บทภาวนาใดๆที่เราต้องการเพื่อช่วยในการสวดภาวนาของเราให้ดีที่สุดก็ได้ แต่ทางที่ดีในระหว่างพิธีบูชาขอบพระคุณให้เราใช้หนังสือคู่มือการร่วมพิธีบูชาขอบพระคุณ ติดตามขั้นตอนของพิธีอย่างมีสมาธิร่วมไปกับพระสงฆ์ผู้ประกอบพิธี

                เมื่อพระสงฆ์มาถึงพระแท่นบูชา และเริ่มต้นพิธีบูชาขอบพระคุณ ให้เราร่วมเป็นหนึ่งเดียวกันกับพระเยซูในพระทรมานของพระองค์และให้เราสำนึกในมลทินบาป และ ความผิดต่างๆที่เรามีขอขมาโทษต่อพระองค์โดยผ่านทางผลบุญแห่งการร่วมในพิธีบูชาขอบพระคุณนี้

                จากนั้นให้เราตั้งใจฟังพระวาจาของพระเจ้าที่นำมาอ่านในพิธีนั้นอย่างมีสมาธิ

                เมื่อมีการขับร้องบทเพลงศักดิ์สิทธิ์ เราควรระลึกว่า เหล่าเทวทูตของพระเจ้ามากมายลงมายังพิธีบูชาขอบพระคุณนี้และตัวเราก็เป็นส่วนหนึ่งของผู้ที่มาร่วมในพิธี เราจึงควรเปล่งเสียงของเราร่วมกับบรรดาเทวทูตในการนมัสการสรรเสริญพระเจ้า และทูลถวายคำภาวนาของเราแด่พระเจ้า

                เมื่อพระสงฆ์สวดบทภาวนาเสกศีล เราควรที่จะแสดงความเคารพสูงสุดด้วยความรัก เพราะพระเยซูเจ้าได้บังเกิดมาในมือของพระสงฆ์จริงๆ อย่างที่พระองค์ได้บังเกิดมาที่เบธเลเฮม เมื่อพระสงฆ์ยกศีลมหาสนิทศักดิ์สิทธิ์ขึ้น เราควรที่จะจ้องมองพระเจ้าของเราด้วยความชื่นชมยินดี อย่างที่เหล่าเทวทูตมองพระองค์ในสวรรค์และกล่าวสรรเสริญพระองค์ว่า “พระเจ้าข้า พระเจ้าของข้าพเจ้า”

                เวลาที่พระสงฆ์ยกถ้วยพระโลหิต เราต้องระลึกเสมอว่า พระโลหิตล้ำค่าที่พระเยซูเจ้าทรงหลั่งบนเขากัลวารีโอนั้นบรรจุอยู่ในถ้วยกาลิสก์ เราจึงควรถวายสรรเสริญพระเจ้าและถวายความปรารถนาความต้องการของเราพร้อมกับพระสงฆ์ ให้เราระลึกถึงตัวเราเอง บาปของเรา ความต้องการของเรา คนที่เรารัก วิญญาณในไฟชำระ ทูลถวายทั้งหมดนี้ไปพร้อมกับถ้วยพระโลหิต ที่ได้รับการถวายแด่พระเจ้าในพิธีบูชาขอบพระคุณที่ประกอบขึ้นในขณะนั้นทั่วทุกหนทุกแห่งของโลก

                ใครก็ตามที่แสดงออกถึงความไม่เคารพ หรือ การขาดความสำรวมในขณะที่พิธีอยู่ในช่วงของความศักดิ์สิทธิ์ที่สุดนี้ สมควรจะได้รับคำประณาม ในช่วงเวลานี้เราจึงควรอยู่ในพิธีโดยตลอดไม่สมควรที่จะออกจากวัดปล่อยให้พระเจ้าต้องสละชีวิตเป็นบูชาเพื่อเราต้องถูกละทิ้ง ถ้ามีความจำเป็นจะต้องออกจากวัดอย่างน้อยก็ควรรอให้ถึงช่วงของการรับศีลมหาสนิทเสร็จแล้ว

                จงจำไว้ว่า เพียงวันเดียวที่ท่านไปร่วมพิธีบูชาขอบพระคุณ มีค่าเท่ากับเป็นพันวันสำหรับท่าน การทำงานตลอดวันหรือตลอดอาทิตย์ หรือแม้แต่ตลอดทั้งปีไม่มีคุณค่าเทียบเทียมได้เท่ากับการไปร่วมพิธีบูชาขอบพระคุณอย่างตั้งใจแม้เพียงครั้งเดียว