สารวัดวันอาทิตย์ที่ 25 มิถุนายน 2017

พี่น้องที่รัก

       การเคารพศีลมหาสนิทผ่านไปด้วยดี ไม่มีฝน อากาศกำลังดี พิธีกรรมผ่านพ้นไปด้วยภาพของเด็กๆโปรยดอกไม้และผู้ช่วยพิธีกรรม อัญเชิญศีลมหาสนิทแห่รอบวัดและมาประทับ ณ พลับพลาศีลมหาสนิทหน้าวัดพระจิตเจ้าของโรงพยาบาลและศาลาหลุยส์มารี บรรดาสัตบุรุษมากมายที่รวมพลังเป็นเอกภาพอย่างเข้มแข็งด้วยการโมทนาคุณอาหารศักดิ์สิทธิ์ที่พระเจ้าทรงเลี้ยงดูชาวเราเซนต์หลุยส์มาตลอด 60 ปี

                ใกล้วันฉลองวัด อาทิตย์ที่ 27 สิงหาคม โอกาสโมทนาคุณ 60 ปี พ่อเชิญชวนพี่น้องได้มีส่วนร่วมช่วยกันทั้งแรงกาย อะไรที่ต้องออกแรงงาน ร่างกายของคนรุ่น ๆ ยังคงเป็นสิ่งจำเป็น ต้องหวังพึ่งพาเด็ก ๆ มากหน่อย เป็นต้นโรงเรียนในละแวกวัดทั้งอัสสัมชัญและเซนต์หลุยส์ รวมทั้งเด็กโตใกล้ไกลเอาหมด  ปีนี้อยากเห็นการให้เวลาทำให้วัดสวยงามมากขึ้น หลังจากที่ปีที่ผ่านมาต้องปรับปรุงบริเวณวัด บัดนี้เรียบร้อยแล้วก็น่าที่จะช่วยกันตบแต่งความสวยงามภายนอกด้วยกัน ส่วนแรงใจก็คงเป็นคำภาวนา  ปีนี้พ่อได้รับหน้าที่ให้ช่วยจัดเตรียมจิตใจสัตบุรุษ 9 วันก่อนถึงวันจริง ดังนั้นจะพยายามเชิญพระสงฆ์มาเตรียมจิตใจให้กับพี่น้อง เริ่มตั้งแต่ 18 – 26 สิงหาคม โดยใช้มิสซารอบ 17.30 น. วันเสาร์ที่ 26 ถือเป็นการฉลองภายในด้วย และโปรดศีลอภัยบาปเตรียมฉลองวัด สำหรับความช่วยเหลือเรื่องการถวายเงินทำบุญ พ่อคงใช้ธรรมเนียมเดิมของวัดคือทุกคนมีส่วนร่วมช่วยกัน มากน้อยขึ้นกับกำลังของแต่ละคน

                ปีนี้พิเศษ ก่อนหนึ่งอาทิตย์ วันอาทิตย์ที่ 20 ตั้งแต่ 06.00 น.จนถึง 08.00 น. มีการเดินการกุศลในสวนลุมฯ รายละเอียดดูการประชาสัมพันธ์นอกวัดเพื่อเราจะได้พบปะและทำการกุศลเพื่อสนับสนุนงานฉลอง 60 ปีของวัดให้เป็นไปอย่างดี ผู้สนับสนุน(สปอนเซอร์ 30,000-50,000 บาท) บัตรร่วมเดินการกุศล และอื่นๆอีกมากมาย ขอช่วยกัน

                งานสอนคำสอน นอกจากการสอนผู้ใหญ่ที่ผ่านมา 3 สัปดาห์แล้ว ต่อไปจะเริ่มสอนเด็ก ๆ ที่เกณฑ์อายุถึงการรับศีลมหาสนิทครั้งแรกและศีลกำลัง จะมีบราเดอร์และซิสเตอร์ช่วยสอนในวันอาทิตย์หน้าที่ 2 กรกฎาคมนี้เป็นต้นไป ตั้งแต่เวลา 10.00 น. – 11.30 น. ที่บ้านพักพระสงฆ์ โปรดลงชื่อและโทรศัพท์ติดต่อได้

                “การรู้จักรัก โดยไม่จดจำความผิด เป็นเรื่องที่ลงมือทำแบบฝึกหัดได้เลย”

พ่อชาญชัย ทิวไผ่งาม

 ..............................................................................................

บอกกล่าว เล่าเรื่อง

ก่อนมาประจำที่วัดเซนต์หลุยส์นี้ มีพระสงฆ์รุ่นพี่หลายท่านบอกกับพ่อว่ามาอยู่วัดนี้ เตรียมบทเทศน์งานศพไว้เยอ ะๆ เพราะที่เซนต์หลุยส์เป็นวัดที่ไม่ว่างเว้นจากงานศพเลย เพราะมีสวดศพ ปลงศพเกือบจะทุกวัน แรก ๆก็คิดว่าจะเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ แต่พอเวลาที่มาอยู่ที่วัดเซนต์หลุยส์นี้ คำกล่าวเหล่านี้ก็ดูเหมือนจะเป็นความจริงเพราะตั้งแต่เปิดศาลาหลังจากปิดปรับปรุงมา ก็มีผู้ล่วงลับมาสวดที่ศาลาแห่งนี้แทบจะไม่ว่างเว้น เวลาที่เข้าไปสวด บทสนทนาที่มักจะได้ยินจากผู้มาร่วมงานถึงผู้ล่วงลับ ก็คงไม่พ้นประโยคต่าง ๆ เหล่านี้ “นี่แหละหนอชีวิตคนเราเห็นกันหลัดๆ ชีวิตไม่แน่นอนจริงๆ ไม่น่าเลยยังหนุ่มยังแน่น เห็นแข็งแรง ๆ ปุ๊ปปั๊ปไปละ เห็นกันหลัดๆ ” ฯลฯ ประโยคที่พ่อกล่าวมาสักครู่นี้เป็นประโยคที่พ่อเองหรือเชื่อว่าพี่น้องคงจะได้ยินมาบ่อยครั้ง เวลาที่เรามีโอกาสไปร่วมในพิธีปลงศพ ไปร่วมสวดอุทิศให้กับผู้ล่วงลับ อาจจะเป็นระหว่างที่คุยกันก่อนจะสวดหรือระหว่างที่เราทานข้าวต้มหมู กระเพาะปลา หรือของว่างหลังจากสวด ไม่ว่าเขาคนนั้นจะเป็นใคร ก็ดูเหมือนว่าความตายมาเยือนได้เท่าเทียมกัน เวลาที่มาสวดให้ผู้ล่วงลับ ก็เกิดความคิดว่าความตายอยู่ใกล้ตัวเรามาก วันนี้เป็นของเขา วันหน้าเป็นของเรา ความตายไม่ได้ขึ้นอยู่กับอายุ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับฐานะ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับตำแหน่งหน้าที่สิ่งเหล่านี้ไม่ได้เป็นเครื่องยืนยันว่าเราจะอยู่ได้นานกว่าคนอื่น มีคำกล่าวที่เขาบอกไว้ว่า "ทำไมเราคิดถึงชีวิตเมื่อความตายจะมาเยือน ทำไมไม่คิดถึงความตายเมื่อยังมีชีวิต"

พี่น้องที่รักครับ มีกิจกรรมหนึ่งเวลาที่พ่อมีโอกาสไปนำกิจกรรมเด็ก ๆ เป็นกิจกรรมที่ให้เด็ก ๆ ร่วมกันคิดว่าถ้าเหลือเวลาในชีวิตแค่หนึ่งวันจะทำอะไรบ้าง เด็ก ๆ หลาย ๆ คน ก็มักจะตอบในลักษณะคล้าย ๆ กัน จะไปทำในสิ่งที่อยากทำ จะทำสิ่งต่างๆให้ดีที่สุด จะกลับไปกอดแม่ จะเป็นลูกที่ดี จะเชื่อฟังครู จะนั่นจะนี่ จะๆๆๆ ฯลฯ สารพัดและบทสรุปกิจกรรมที่ทำนี้สั้น ๆ ก็คือ ทำไมต้องรอให้เหลือเวลาหนึ่งวันถึงจะทำสิ่งเหล่านี้ในขณะที่มีเวลาอยู่ตอนนี้ ทำไมไม่ทำ ทำไมไม่เริ่มจะเป็นคนดี ต้องรอเหลือเวลาหนึ่งวันจะกอดแม่ จะเป็นลูกที่ดีต้องรอวินาทีสุดท้ายเลยหรือ ตราบใดที่ยังมีเวลาเริ่มทำสิ่งดี ๆ ก่อนที่จะไม่มีโอกาส อย่ารอเวลา วันนี้พ่อคงไม่ถามพี่น้องด้วยคำถามที่ถามเด็กๆว่าถ้าเหลือเวลาหนึ่งวันจะทำอะไรแต่จะถามพี่น้องมากกว่านั้นนั่นคือก่อนที่เราจะจากโลกนี้ไปเราได้ทำอะไรให้กับเพื่อนพี่น้องรอบข้างให้กับคนที่เรารักให้กับคนในครอบครัวเราบ้างหรือยังและคนที่จะตอบคำตอบนี้ได้ดีที่สุดก็คือตัวของเราเองแต่ละคน

พ่อคิดว่าเวลาปัจจุบันที่เรามีอยู่ ถ้าได้ลองคิดถึงความตายบ้างเหมือนประโยคที่ได้ยกมา “ทำไมไม่คิดถึงความตายเมื่อยังมีชีวิต” ก็น่าจะทำให้เราตระหนักและดำเนินชีวิตด้วยความเตรียมพร้อมมากขึ้น เราคงต้องเตรียมพร้อมในชีวิตของเราเช่นกัน ในขณะที่มีเวลาอยู่นี้ การเตรียมพร้อมในชีวิตคงจะไม่ใช่การทำอะไรที่ใหญ่โตที่ทุกคนต้องชื่นชม แต่เป็นการทำเรื่องปกติในชีวิตแต่ละวันอย่างดี ทำตามเป้าหมายที่ดี ทำให้ข้อตั้งใจดีที่อาจจะเคยคิดไว้แต่อาจลืมไปแล้ว ทิ้งไปแล้ว ให้สำเร็จ ให้เป็นจริงเป็นรูปเป็นร่าง อย่าให้มันเป็นแค่คำพูดที่เลื่อนลอย หรือมากกว่านั้นอาจจะยังไม่ได้เริ่มคิด นี่แหละครับเป็นการเตรียมพร้อมในชีวิตของเรา และเราสามารถเริ่มทำได้ตั้งแต่เวลานี้ เขาบอกว่าหลายครั้งเวลาที่มีใครคนนึงจากเราไป แล้วเราเสียใจ ในความเป็นจริง สิ่งที่เราเสียใจไม่ใช่เพียงแค่เขาไม่อยู่กับเราแล้ว แต่ที่เราเสียใจมากกว่านั้นเพราะว่า บางทีเรายังไม่ได้ทำสิ่งที่ดี ๆ กับเขาเท่าที่ควร ชีวิตวันนี้จึงเป็นการเตรียมพร้อมครับ ยังมีเวลา ยังมีโอกาส ยังทัน ยังไม่สายที่จะเตรียมตัว ที่จะเตรียมชีวิต ทำในขณะที่ยังมีเวลา ขอพระอวยพรพี่น้องเสมอ

                                                                                                                ปลัดวัดสาทร

สารวัดวันอาทิตย์ที่ 18 มิถุนายน 2017

พี่น้องที่รัก

            การต้อนรับพระสงฆ์ใหม่ทั้งสามของอัครสังฆมณฑลกรุงเทพฯผ่านพ้นไปแล้ว เป็นการสมโภชพระตรีเอกภาพอย่างสมบูรณ์แบบทั้งของพระเป็นเจ้าและพวกเราคริสตชนที่มาร่วมมิสซาในวัดเซนต์หลุยส์

            และวันนี้เองเป็นวันแห่ศีลมหาสนิท พ่อก็ใช้คำเดิมๆ ที่ติดปากมาตั้งแต่เล็ก เพราะคุ้นตาและคุ้นเคยที่มีสัตบุรุษมาร่วมมิสซาจำนวนมากมายพร้อมกับแห่ศีลมหาสนิทรอบบริเวณวัดเพื่อเป็นอนุสรณ์ถึงพระเยซูเจ้า ที่ยอมสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขนเพื่อมอบชีวิตของพระองค์เลี้ยงดูเราด้วยพระกายของพระองค์  บางทีก็นึกถึงวันเป็นเด็กช่วยมิสซาที่หัวเต็มไปด้วยดอกไม้ของเพื่อนๆ เด็กหญิง ที่ถวายดอกไม้โปรยตลอดการแห่ศีลมหาสนิท มีทั้งมะลิ กลีบกุหลาบ ดอกไม้หลากหลายชนิดเพื่อการต้อนรับพระองค์ และยังเก็บภาพทรงจำที่ดูเป็นพิธีการที่สง่างามเมื่อเวลาอัญเชิญศีลมหาสนิทไปยังพลับพลาที่ประดับประดาด้วยซุ้มดอกไม้และใบไม้ จนมาถึงวันนี้ภาพก็ยังคงให้ความหมายดังเดิมยังคงมีผู้คนและบรรยากาศชวนให้ระลึกถึงการเลี้ยงดูของพระเจ้าต่อชาวเราทุกคน

            พ่อกับพ่อวีรยุทธได้เข้ามาทำหน้าที่หนึ่งเดือนกับห้าวันแล้ว กินอิ่มนอนหลับสบาย งานอภิบาลอาจมีมากทั้งผู้เป็นและผู้ตาย แต่มีผู้ร่วมทำงานทั้งพระสงฆ์ประจำที่วัด 3 ท่าน โรงพยาบาล 1 ท่าน เสริมเพิ่มเติมจากบ้านเณรเล็กและใหญ่สลับกันมาอีก 2 ท่านยังมีมาเซอร์ ซิสเตอร์ และพี่น้องฆราวาสหลายหมู่คณะ รวมทั้งทีมงานของวัดทั้งสำนักงานวัด หลังวัดและหลังบ้าน ในเวลาเดียวกันยังมีโรงเรียนของวัดที่มีมาเซอร์และคุณครูช่วยทำหน้าที่บริหารจัดการ ก็ทำให้งานมากมายกลายเป็นงานที่ดำเนินไปอย่างดี สิ่งที่ช่วยทำให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีก็คือ “ภาวนา” งานกับภาวนาต้องไปด้วยกัน ภาวนาคือมิสซาและการอยู่กับพระ ผู้ใหญ่ท่านย้ำเสมอ ๆ ว่า “พระไม่ทิ้งเรา” แต่เราอย่าทิ้งพระองค์หรือลืมพระองค์เท่านั้นเอง

            ภารกิจสำคัญของวัด คืองานฉลองวัดเซนต์หลุยส์ 60 ปี วันฉลองตรงวันอาทิตย์ที่ 27 สิงหาคม มิสซาเวลา 10.00 น.พระคาร์ดินัลฟรังซิสเกรียงศักดิ์ เป็นประธาน และจะมีงานภายนอกคือเดินการกุศลที่สวนลุมฯ ในวันอาทิตย์ที่ 20 สิงหาคม ตั้งแต่เวลา 06.00 น. ระยะทางที่เดินแบบการกุศล กิโลเมตรเศษๆ เพื่อให้เป็นเดินแบบคริสตชน(ชิวๆ) โอกาสหน้า 75 ปีต้องเดินแบบเอมมาอุส 11 กิโลเมตร เดินไปกับพระเยซูเจ้าเหมือนกับศิษย์สองคนนั้น แต่ตอนนี้พ่อต้องรบกวนขอผู้สนับสนุน(sponser)เพื่อช่วยค่าใช้จ่ายจัดงานครั้งนี้ ขอพี่น้องติดต่อกับพ่อโดยตรงได้

            “ทุกคนช่วยกันทำงาน แม้ว่าความสามารถและหน้าที่ความรับผิดชอบต่างกัน แต่เมื่อรวมกันคือเรื่องเดียวกัน”

พ่อชาญชัย ทิวไผ่งาม

..............................................................................................

บอกกล่าว เล่าเรื่อง

 ครั้งหนึ่งตอนยังเป็นเณรจำได้ว่าด้านหลังห้องพักมีบ่อเล็กๆ เมื่อตอนย้ายเข้าไปแรกๆ ก็ตั้งใจว่าจะไม่ทำอะไรหลังห้อง นอกจากเอาไว้ตากผ้าแล้วก็ปล่อยโล่ง ๆ แต่เมื่อเวลาผ่านไปสักพัก จากไม่คิดจะทำอะไรกับพื้นที่หลังห้อง ก็ต้องเปลี่ยนความคิดเพราะเกิดงานอดิเรกที่ไม่อยากจะทำ นั่นคือสะสมมูลนกพิราบ แม้จะล้างไปกี่ครั้งมันก็มาถ่ายให้เห็นทุกวัน เวลานั้นพ่อจึงต้องเริ่มคิดที่จะทำอะไรกับพื้นที่ว่าง ๆ หลังห้อง เพื่อต้องการบอกนกพิราบเหล่านี้ว่า พื้นที่นี้มีเจ้าของไม่ใช่ส้วมสาธารณะอย่างที่พวกมันคิด ภารกิจเลี้ยงปลาตัวน้อย ๆ จึงเกิดขึ้น ปลาหางนกยุงและปลาคราฟ ตัวน้อย ๆ จึงมีโอกาสว่ายวนเวียนในอ่างน้อย ๆ หลังห้องของผม จากสะสมมูลนกพิราบก็เปลี่ยนเป็น สะสมลูกปลาตัวน้อย ๆ ที่ถือกำเนิดอีกหลาย ๆ ชีวิต และนกพิราบก็ไม่มาถ่ายมูลของมันบริเวนนั้นอีก พ่อเริ่มมีโอกาสเฝ้ามองมัน ทุกๆ เช้ามันจะว่ายขึ้นมารวมกัน เหมือนรู้ว่าเป็นเวลาที่พ่อจะให้อาหาร ก็เป็นความสุขเล็ก ๆ ที่ได้มองเวลามองหลาย ๆ วัน ก็เกิดคำถามขึ้นในหัว "ปลามันจะรู้ไหมว่ามันกำลังว่ายอยู่ในน้ำ มันเห็นน้ำไหม"หรือมันคงเคยชินกับสภาพที่เป็นจนไม่รู้ก็เป็นได้ ต้องยอมรับว่าหลายครั้งเราก็อยู่กับสภาพเดิม ๆ ทุก ๆวันทำสิ่งเดิมจนเป็นความเคยชิน หรือหลาย ๆ ครั้งความเคยชินก็ทำให้เราชินชาและทำสิ่งต่าง ๆ เพราะต้องทำโดยลืมคิดถึงคุณค่าหรือความหมายที่แท้จริงไป

ชีวิตคริสตชนของเราก็อาจจะไม่ต่างจากเรื่องที่พ่อได้เล่ามา เราผ่านเทศกาลต่างๆใน พระศาสนจักร จนเวลานี้เราจบเทศกาลปัสกาไปแล้วอีกหนึ่งปี และเข้าสู่เทศกาลธรรมดา ชีวิตคริสตชนของเราก็วนเวียนเปลี่ยนผ่านไปตามกาลเวลา บางทีอาจจะผ่านแบบไม่รู้ตัว ผ่านการร่วมพิธีกรรม ร่วมมิสซาแต่ละสัปดาห์ด้วยความเคยชิน มาวัดมาร่วมพิธีกรรมเพราะต้องมา มาแก้บาปรับศีลเพราะกลัวจะเป็นบาป จนเราลืมความหมายหรือคุณค่าที่แท้จริงไป เหมือนกับปลาที่อาจจะไม่รู้ว่ามันกำลังว่ายอยู่ในน้ำ บางทีอาจต้องเป็นปลาที่ว่ายขึ้นมาเหนือน้ำบ้าง เพื่อจะได้เห็นว่าน้ำที่ว่ายอยู่ทุกวันเริ่มเสียหรือเปล่า เพื่อจะได้ไม่ตายอยู่ในสภาพนั้น เช่นกัน ช่วงเวลาที่ผ่านไปแต่ละเทศกาลแต่ละปี เป็นโอกาสที่เราน่าจะหยุดคิดทบทวนดูชีวิตของเราบ้างเหมือนกัน เราเป็นคริสตชนที่ร้อนรนในความเชื่อความศรัทธาอยู่หรือเปล่า หรือเรากำลังเป็นคริสตชนที่กำลังปฏิบัติศาสนกิจด้วยความเคยชิน จนลืมจนพลาดสิ่งที่สำคัญกว่า นั่นคือหัวใจและความตั้งใจดีที่เคยมีไป

                                                                                                                ปลัดวัดสาทร

สารวัดวันอาทิตย์ที่ 11 มิถุนายน 2017

พี่น้องที่รัก

            ขอต้อนรับพระสงฆ์ใหม่ของอัครสังฆมณฑลกรุงเทพฯทั้งสาม วานนี้ได้รับศีลบวชจากพระคาร์ดินัลฟรังซิสเกรียงศักดิ์ โกวิทวาณิช ท่ามกลางพระสงฆ์ นักบวชชายหญิงและสัตบุรุษมากมายที่บ้านเณรยอแซฟ สามพราน คุณพ่อวิทยา เขียวประไพ คุณพ่อวรัญญู นางาม และคุณพ่อเทวฤทธิ์ สุขเกษม หลายท่านคงได้คุ้นเคยกับพระสงฆ์ใหม่แล้ว เนื่องจากเป็นเณร เคยมาฝึกงานที่วัดและโรงพยาบาล บางคนก็เป็นญาติพี่น้อง และบางคนก็เคยทำงานด้วยกัน เป็นข้อดีของพระสงฆ์แบบไทยที่สามารถรู้จักกันโดยไม่ต้องใช้เวลามากมาย ผิดกับสมัยก่อนบางท่านไปเรียนที่ต่างประเทศกว่าจะกลับมาก็แทบไม่รู้จักกันเลย หรือบางคนก็ไม่เคยเห็นหน้าเห็นตากันเลย จึงนับว่าเป็นความลงตัวของครอบครัวไทยที่มีลูกหลานอยู่ใกล้ตัวเราตั้งแต่เป็นเณรเล็ก เณรใหญ่และบวชเป็นพระสงฆ์ ให้เราขอบพระคุณพระเป็นเจ้าด้วยกัน คุณพ่อทั้งสามจะถวายมิสซาสามรอบ ฉลองพระตรีเอกภาพ สลับหมุนเวียนกันเป็นประธาน และอวยพรพี่น้อง แบบทีละคนเพื่อการรับพรจากพระสงฆ์ใหม่ นับว่าเป็นวัดแรกที่เราได้พระสงฆ์บวชใหม่จากเตาอบด้วยพระพรยิ่งใหญ่มาสู่บ้านของเรา เป็นการประเดิม ถือเป็นสิริมงคลชีวิตคริสตชน คำแนะนำเพื่อร่วมความยินดีกับพระสงฆ์ ทั้งคำภาวนาและการถวายปัจจัยเพื่อการดำเนินชีวิตที่พร้อมทั้งฝ่ายกาย และจิตใจ ขอพี่น้องสนับสนุนให้กับพ่อทั้งสามโดยตรงกับท่านได้

            เนื่องจากอาทิตย์ที่ 18 เป็นวันแห่ศีลมหาสนิท สมโภชพระคริสตวรกาย วัดเซนต์หลุยส์จะแห่ศีลในมิสซารอบ 10.00 น. ดังนั้นมิสซารอบ 12.00 น.ของดเพื่อให้เวลากับการแห่และเคารพศีลมหาสนิทประจำปีของวัด สำหรับพลับพลาต้อนรับศีลมหาสนิทมี 2 แห่งคือ หน้าวัดน้อยของโรงพยาบาล(วัดพระจิตเจ้า)บริเวณโถงสโมสรผู้สูงอายุ และอีกแห่งหนึ่งคือโถงใหญ่หน้าศาลาหลุยส์มารีของวัด นับเป็นสถานที่ใหม่ ที่ได้รับการปรับปรุงและเหมาะสมสำหรับงานนี้โดยเฉพาะ จึงขอประชาสัมพันธ์ ให้กับพี่น้อง เพื่อร่วมเคารพศีลมหาสนิทโดยพร้อมเพรียงกันด้วย พ่อต้องขอขอบคุณพี่น้องในความร่วมมือเป็นอย่างดี ทุกคนต่างก็เข้าใจดีว่าสถานที่ของวัดมีข้อจำกัดทั้งที่จอดรถ ห้องประชุมใช้สอย รวมทั้งห้องรองรับทำกิจกรรมขององค์กรต่างๆของวัดและของสังฆมณฑล ซึ่งวันเสาร์อาทิตย์จะเป็นวันที่มีงานมากมายมาประชันกัน พ่อถือหลักว่ามีก็ให้ และให้กับองค์กรที่พระศาสนจักรรับรองไว้ เพื่อสถานที่ของวัดจะได้ใช้อย่างถูกต้องตามวัตถุประสงค์ นอกจากวัดและยังมีโรงเรียนซึ่งทั้งสองแห่งนี้ คือสถาบันเซนต์หลุยส์เดียวกัน รวมทั้งโรงพยาบาลด้วย ดังนั้นทางวัดสนับสนุนอย่างเต็มที่ แต่ในเวลาเดียวกัน ก็ต้องขออภัยแบบออกตัวว่าให้เท่าที่มี เกินมีขอเพียงเข้าใจและเห็นใจกันและกัน วัดเป็นของทุกคนที่มีพ่อเจ้าวัดเป็นผู้ปกครองอภิบาลอย่างมีเมตตาธรรมและยุติธรรม บ้านที่ดีคือบ้านที่อยู่ด้วยกันแบบรักกัน โดยมีหัวหน้าบ้านรับผิดชอบ ทั้งต่อหน้าพระเจ้าและเพื่อนมนุษย์.

                                                                                                                        พ่อชาญชัย ทิวไผ่งาม

..........................................................................................................

สวัสดีครับพี่น้อง

“ครอบครัวที่ดีเป็นบ่อเกิดความเชื่อความศรัทธาและกระแสเรียก”เป็นคำกล่าวที่พ่อคิดว่าเป็นจริงอยู่เสมอ ครอบครัวใดที่พยายามส่งเสริมให้ลูกๆหลานๆได้มีโอกาส เข้าวัดเข้าวา สวดภาวนา มีกิจกรรมครอบครัวร่วมกัน ลูก ๆ หลาน ๆ มักอยู่ในทางที่ถูกที่ควร ในช่วงเวลาที่มาอยู่ที่วัดเซนต์หลุยส์แห่งนี้ สิ่งที่พบทุกอาทิตย์และเห็นเป็นประจำ และรู้สึกชื่นชมซึ่งได้กล่าวไปเมื่อฉบับที่แล้ว นั่นก็คือ ภาพของพ่อแม่ ปู่ย่าตายาย พาลูก ๆ หลาน ๆ มาร่วมมิสซา เห็นภาพของลูกเล็กเด็กแดงในวัด เป็นภาพแห่งความเชื่อที่น่าชื่นชมและทำให้ชุมชนความเชื่อแห่งนี้มีชีวิตชีวา และต้องบอกว่าวัดของเราเป็นวัดที่มีเด็กมาวัดมากจริง ๆ เป็นเรื่องที่น่ายินดีและน่าส่งเสริมสนับสนุนกันต่อไป พ่อเห็นภาพนี้และก็คิดต่อไปว่า ถ้าเด็ก ๆ ที่มาวัดทุกอาทิตย์ ได้มีโอกาสมีบทบาทในมิสซา ในพิธีกรรมที่เขามาร่วมก็จะทำให้เขามีความใกล้ชิดกับพระมากขึ้น เหมือนกับเด็กหลาย ๆ คนที่มาช่วยมิสซาทุก ๆ อาทิตย์ที่วัดของเราแต่ก็เห็นว่ายังมีเด็กอีกหลาย ๆ คนที่อาจจะยังไม่ได้มีโอกาสใกล้ชิดพระแท่นในบทบาทของเด็กช่วยมิสซา ในโอกาสนี้จึงอยากเชิญชวนผู้ปกครองได้ช่วยกันสนับสนุนในเรื่องนี้ให้เด็ก ๆ ได้มีโอกาสมาใกล้ชิดพระแท่น ใกล้ชิดวัด และเชิญชวนเด็ก ๆ ที่มีความสนใจช่วยเหลือกิจกรรมของวัดในบทบาทของเด็กช่วยมิสซาสามารถกรอกใบสมัคร เพื่อเข้าเป็นกลุ่มเด็กช่วยมิสซาของวัดเซนต์หลุยส์ โดยพ่อได้กำหนดคุณสมบัติบางประการดังนี้

            1. เด็กผู้ชายตั้งแต่ชั้นป.2-ม.3 (หรือถ้าโตกว่านี้ปรารถนาจะช่วยมิสซาก็ยังสามารถทำหน้าที่นี้ได้)

            2. เด็กผู้หญิงตั้งแต่ชั้นป.2-ป.6

            3. สามารถมาช่วยมิสซาวันอาทิตย์ในรอบใดรอบหนึ่งได้

            4.สามารถร่วมกิจกรรมของกลุ่มเด็กช่วยมิสซาที่ทางวัดจัดขึ้น (อบรมเด็กช่วยมิสซา/สัมมนาเด็ก                     ช่วยมิสซา เป็นต้น)

            5. ผู้ปกครองอนุญาตและให้การสนับสนุนในการร่วมกิจกรรมของวัด

 จงฝึกเด็กในทางที่เขาควรจะเดินไป และเมื่อเขาเติบใหญ่เขาจะไม่พรากจากทางนั้น (สภษ 22:6)พ่อมั่นใจว่าถ้าเราได้ส่งเสริมสนับสนุนบุตรหลานของเรา ในหนทางแห่งความเชื่อ เขาจะเติบโตในหนทางแห่งความเชื่อนั้น เหมือนกับที่หนังสือสุภาษิตได้บอกเราเอาไว้ และการที่บุตรหลานของท่านมีส่วนร่วมในกิจกรรมต่าง ๆ ของวัด ก็เป็นส่วนหนึ่งที่จะช่วยหล่อหลอมและส่งเสริมความเชื่อคริสตชนในตัวของเขาให้เติบโต ขอท่านผู้ปกครองได้ช่วยกันสนับสนุนลูกหลานของท่านในเรื่องนี้ เพื่อลูกหลานของเราจะได้เติบโตในความเชื่ออย่างเข้มแข็งมั่นคงเสมอไป

                                                                                                                                               

                                                                                                                ปลัดวัดสาทร

สารวัดวันอาทิตย์ที่ 4 มิถุนายน 2017

พี่น้องที่รัก

            เริ่มคุ้นเคยและลืมเลือนผสมผสานกันไป ต้องออกตัวแบบนี้เพราะว่าอันไหนที่จำได้ก็บอกว่าจำได้ อันไหนที่ลืมก็บอกว่าลืม และอันไหนที่ผิดก็บอกว่าจำผิด ไม่มีข้อแก้ตัวใดๆ ความคุ้นเคยสามารถทำให้เราจำผิดจำถูก ถ้าถูกก็ดีไปแต่ถ้าผิดแล้วบอกว่าถูกอันนี้ไม่ดีแน่นอน  งานการใดๆที่เราเคยทำแบบซ้ำซากจำเจจำเป็นต้องได้รับการซักซ้อมความแม่นยำบ่อย ๆ ครั้ง ภาษาของเราชาวคริสต์ก็เรียกว่าเข้าเงียบ แต่ถ้าเป็นภาษาของคนสมัยปัจจุบันก็บอกว่าฟื้นฟูจิตใจ ถ้าต้องทำทุก ๆ วัน ก็เรียกว่ารำพึงและพิจารณาตัว(มโนธรรม) หรือเปรียบเทียบกับการพิจารณาไตร่ตรองให้ดูนุ่ม ๆ หน่อย

            ตลอดเวลามหาพรตและปัสกา นับตั้งแต่ 1 มีนาคมจนถึง 4 มิถุนายน เป็นเวลา 96 วัน เราคริสตชนได้ใช้เวลาเพื่อทบทวนการดำเนินชีวิต เข้าพรตกับไม้กางเขนของพระเยซูเจ้า และมีชีวิตใหม่กับพระเยซูเจ้าผู้ทรงกลับคืนชีพ ผ่านทุกข์พบสันติสุขกับพระเป็นเจ้าด้วยการยกจิตใจขึ้นหาพระเจ้า พลีกรรมและสนิทสัมพันธ์กับพระด้วยศีลศักดิ์สิทธิ์ การแก้บาปและรับศีลจึงเป็นเครื่องหมายที่เราคริสตชนปรารถนาเป็นหนึ่งเดียวกับพระองค์ การเจริญชีวิตในศีลในพรของพระเป็นเจ้าจึงเป็นเครื่องหมายเตือนใจเราทุกคนว่าสักวันเราจะได้เป็นหนึ่งเดียวกับพระองค์ตลอดไปในบ้านแท้จริงสวรรค์นิรันดรภายใต้การนำของพระจิตเจ้าซึ่งเราทำการฉลองในวันนี้ ขอพระจิตเจ้าประทับในใจของพี่น้องทุกท่าน

            ยังมีการบ้านที่เรายังทำไม่เสร็จและต้องส่งคืนให้กับพระศาสนจักร คืองานเมตตาผ่านถุงมหาพรต ขอให้พี่น้องส่งคืนกลับในสัปดาห์นี้  เพื่อช่วยแบ่งเบาภาระ ช่วยแลกเหรียญเป็นใบธนบัตร จะทำให้การรวบรวมเป็นไปได้อย่างรวดเร็ว เงินเมตตามหาพรตนี้คือของขวัญลาซาลัสตามที่พระสันตะปาปาฟรังซิสได้ให้ไว้ในสารมหาพรตปีนี้ เงินมหาพรตจะรวบรวมเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งรวมไว้ที่สภาพระสังฆราชเพื่อจัดส่งให้ผู้ยากไร้ทั่วไป และอีกส่วนจะรวมไว้ที่เขตเพื่อช่วยผู้ยากไร้ตามโครงการประจำปีและฉุกเฉินขึ้นกับเหตุการณ์เฉพาะหน้าของแต่ละแห่ง

            ระยะนี้ขอเกริ่นนำฉลองวัด 60 ปีของวัดมากหน่อย เพื่อให้เราทุกคนพร้อมใจช่วยกันมีทั้งภายในและภายนอก ภายในเป็นวันฉลองวัดคือ 27 สิงหาคม ส่วนภายนอกคือการเดินการกุศลเตรียมฉลองวัด 60 ปี ในวันอาทิตย์ที่ 20 สิงหาคม อีกไม่ช้าจะเริ่มประชาสัมพันธ์ที่บอร์ดประตูวัดให้ชัดเจนมากขึ้น 

            มีคำแนะนำเรื่องการใช้สถานที่ของวัด เพราะช่วงการปรับปรุงศาลาและโถงใหญ่หน้าศาลา รวมทั้งบริเวณรอบวัดและภายในโรงพยาบาลเซนต์หลุยส์  เมื่อหลายอย่างเริ่มเข้าที่แล้วจำเป็นต้องจัดระเบียบให้เข้าที่เข้าทาง อาจมีถูกใจและไม่ถูกใจกันบ้าง ก็ขอเป็นเรื่องระเบียบรวมๆเพื่อรักษาความดีส่วนรวมทั้งของวัด โรงเรียนและโรงพยาบาล

            มีคำแนะนำจากพิธีกรรมเรื่องการแจกสิ่งคล้ายหรือขนมให้เด็กๆในระหว่างมิสซา อาจจะทำให้เด็กสับสนและเข้าใจผิดเกี่ยวกับการรับศีลมหาสนิทพ่อจึงขอยกเลิกที่เคยประกาศและขอทำหลังจากมิสซาจบเสร็จแล้วเหมือนเดิม จะได้ไม่เป็นประเด็นปัญหาเพื่อนำมาถกเถียงกันได้หรือไม่ พ่อถือหลักว่าถ้าจะทำต้องมีหลักการยืนยันว่าสามารถทำได้

หลากหลายเรื่องเป็นธรรมดา เมื่ออยู่ด้วยกันหลายคน จำเป็นต้องมี(พระจิตเจ้า)ระเบียบเดียวกัน

คพ.ชาญชัย

................................................................................

บอกกล่าว เล่าเรื่อง

            นี่คงเป็นสารวัดฉบับแรกที่พ่อเขียน ณ ชุมชนแห่งความเชื่อวัดเซนต์หลุยส์แห่งนี้ ในฐานะคุณพ่อปลัด หลังจากได้ย้ายมาประจำที่วัดแห่งนี้ประมาณ 3 สัปดาห์ ข้าวของก็เริ่มเข้าที่เข้าทาง ชีวิตก็เริ่มเข้าที่เข้าทางด้วยเช่นกัน ระยะเวลา3สัปดาห์ที่เรียนรู้สิ่งต่างๆ งานต่างๆของวัด กลุ่มองค์กรต่างๆ งานอภิบาลสัตบุรุษ ก็ได้สัมผัสถึงความมีชีวิตชีวา ความเชื่อความศรัทธาที่เต็มเปี่ยมของชุมชนแห่งความเชื่อแห่งนี้ สิ่งนี้ก็ทำให้ตัวพ่อเองรู้สึกมีชีวิตชีวา รู้สึกได้รับการหล่อเลี้ยงชีวิตด้วยเช่นเดียวกัน

            ความเชื่อ ความศรัทธา ความกระตือรือร้นที่มีอยู่นี้ คงไม่ใช่เรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น วันสองวัน สัปดาห์สองสัปดาห์ ปีสองปี แต่พ่อเชื่อว่าสิ่งนี้สั่งสมมาตั้งแต่บรรพบุรุษของเรา ที่พยายามส่งต่อ ที่พยายาม ปลูกฝังความเชื่อของลูกหลาน ให้รักพระ ให้มาวัด ให้สวดภาวนา และสิ่งนี้ก็ถูกถ่ายทอดมาจนถึงปัจจุบัน ซึ่งภาพเหล่านี้ก็ยังเห็นได้ พ่อได้สังเกตเห็นพ่อแม่ที่พาลูกๆมาวัด คุณตาคุณยายที่พาหลานๆมาวัด มากันทั้งครอบครัว เด็กช่วยมิสซาเต็มพระแท่น ลูกเล็กเด็กแดงเต็มวัด เป็นบรรยากาศที่น่าชื่นชม เป็นภาพความประทับใจที่พ่อสัมผัสได้ และเชื่อว่าภาพเหล่านี้จะอยู่ในประวัติศาสตร์ของวัดเสมอไปอย่างไม่มีวันลบ เลือน ถ้าพี่น้องยังคงช่วยกันส่งเสริมประคับประคองความเชื่อของกันและกันแบบนี้เสมอๆ

            ขอบคุณสำหรับการต้อนรับ สำหรับมิตรไมตรีที่มีให้ พ่อเชื่อว่าบางทีสิ่งเล็กๆน้อยที่พี่น้องให้กับพ่อ รอยยิ้ม มิตรไมตรี คำภาวนา ก็ล้วนเป็นกำลังใจที่ทำให้พ่อเองมีกำลังใจในการทำหน้าที่เพื่อพี่น้อง และต่อจากนี้ก็คงเป็นช่วงเวลาที่พ่อเองจะพยายามทำหน้าที่อภิบาลเพื่อพี่น้อง และเชื่อว่าทุกๆกิจการที่ทำจะได้รับความร่วมมือช่วยเหลือจากพี่น้องทุกท่านเช่นกัน เพื่อชุมชนความเชื่อวัดเซนต์หลุยส์แห่งนี้ จะเป็นชุมชนความเชื่อที่เข้มแข็งและมีชีวิตชีวาแบบนี้ยิ่งวันยิ่งมากขึ้น

                                                                                                                ปลัดวัดสาทร